W trakcie swojej kariery piłkarskiej Vilanova spędził trzy sezony w Primera División, gdzie jako gracz Celty rozegrał 26 spotkań i zdobył jedną bramkę. Po zakończeniu kariery zajął się pracą szkoleniową, zostając asystentem Pepa Guardioli w Barcelonie[1]. Należał do sztabu szkoleniowego drużyny, która sięgnęła w sumie po 14 różnych tytułów.
W 2012 roku Vilanova został mianowany pierwszym szkoleniowcem Barcelony i w swoim pierwszym sezonie na tym stanowisku zdobył mistrzostwo Hiszpanii osiągając wtedy historyczne 100 punktów. W lipcu 2013 roku z powodu problemów zdrowotnych zrezygnował z pełnionej funkcji. 10 miesięcy później, 25 kwietnia 2014 roku, zmarł na raka.
Kariera piłkarska
Vilanova rozpoczął swoją karierę w szkółce piłkarskiej Barcelony, jednak opuścił klub w 1990 roku bez ani jednego występu w pierwszym zespole na koncie[1]. Trafił do Figueres, któremu to klubowi w sezonie 1991/92 pomógł zająć 3. miejsce w Segunda División, najlepsze w historii. Dzięki temu Figueres dostało się do baraży o awans, gdzie jednak przegrało w dwumeczu 1:3 z Cádiz CF. Następnie przeniósł się do występującej wówczas w ekstraklasie Celty, ale w trakcie kolejnych trzech lat rzadko pojawiał się na boisku. W 1995 roku powrócił na drugoligowe boiska, gdzie reprezentował barwy CD Badajoz, Mallorki (z którą wywalczył awans), Lleidy oraz Elche CF. W grudniu 2001 roku zakończył karierę w barwach Gramenet[2][3].
W 1998 roku w rozgrywkach o Puchar Katalonii Lleida z Vilanovą w składzie spotkała się z Barceloną, prowadzoną wówczas przez José Mourinho, który w czasie turnieju przejął obowiązki pierwszego szkoleniowca, Louisa van Gaala. Podczas spotkania Vilanova zdobył bramkę, stając się tym samym pierwszym zawodnikiem, który strzelił gola przeciwko zespołowi prowadzonemu przez Mourinho[4].
Latem 2008 roku po tym, jak zespół rezerw wywalczył awans do Segunda División B, Guardiola i Vilanova zastąpili w sztabie pierwszej drużyny Barcelony odpowiednio Franka Rijkaarda oraz Johana Neeskensa[1]. Pierwszy sezon Guardioli na stanowisku pierwszego szkoleniowca oraz Vilanovy jako jego asystenta był najbardziej udany w całej historii klubu. Barcelona sięgnęła wówczas po sześć najbardziej prestiżowych tytułów, stając się jednocześnie pierwszą drużyna w Hiszpanii, która w jednym sezonie sięgnęła po tytuł mistrza kraju, puchar kraju oraz europejskie trofeum[7].
27 kwietnia 2012 podczas konferencji prasowej, na której Barcelona poinformowała o odejściu Guardioli, potwierdzono także, że jego następcą zostanie Vilanova[8]. 15 czerwca podpisał on z klubem dwuletni kontrakt[9] i poprowadził drużynę w sezonie 2012/13, podczas którego poniosła ona zaledwie osiem porażek i zdobyła 22. tytuł mistrza kraju[10] zdobywając przy tym historyczne 100 punktów.
Vilanova ożenił się z Montse Chaure[14]. Z tego związku narodziło się dwoje dzieci: córka Carlota, a także syn Adrià, który ma za sobą grę w młodzieżowych zespołach Barcelony[15].
Problemy zdrowotne i śmierć
19 grudnia 2012 roku klub FC Barcelona poinformował, że u Vilanovy nastąpił nawrót raka ślinianki przyusznej[16][17]. Po raz pierwszy został on wykryty 22 listopada 2011 roku[18]. 20 grudnia Vilanova przeszedł operację, a następnie przez kolejne sześć tygodni poddawał się chemioterapii oraz radioterapii[19].
19 lipca 2013 roku Vilanova zrezygnował z prowadzenia Barcelony z powodu stanu swojego zdrowia, tłumacząc, że leczenia nie da się pogodzić z trybem życia profesjonalnego menadżera[13][20].
Vilanova zmarł 25 kwietnia 2014 roku z powodu komplikacji powstałych w wyniku raka gardła, którego nawrót miał miejsce tydzień wcześniej[21].
.jpg)
