Thorvald Stauning (ur. 26 października 1873 w Kopenhadze, zm. 3 maja 1942 tamże) – polityk duński[1][2]. W latach 1910–1939 przewodniczący Partii Socjaldemokratycznej[1]; w latach 1924–1926 i 1929–1942 premier[2]. Zapoczątkował politykę interwencjonizmu, rozbudował ustawodawstwo socjalne[3]. Po zajęciu Danii przez wojska niemieckie w 1940 premier rządu koalicji narodowej[1][2], który współpracował z okupantem[4], zachowując iluzję niepodległości państwa.
Zaliczany w poczet przyjaciół i sojuszników Kalergiego[5]. Jako zwolennika pokoju i powszechnego rozbrojenia – otaczano go powszechnym szacunkiem[6].
Przypisy
- ↑ a b c Thorvald Stauning, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-11-25] (ang.).
- ↑ a b c Thorvald Stauning. denmark.dk. [dostęp 2017-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (duń.).
- ↑ N. Okulicz-Kozaryn, Bezpieczeństwo socjalne w Królestwie Danii, „Obronność. Zeszyty Naukowe”, 2 (10), 2014, s. 105–106.
- ↑ S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 386.
- ↑ P. Eberhardt, Koncepcja „Paneuropy” Richarda N. Coudenhove-Kalergiego, „Przegląd Geograficzny”, 79, 2007, 3-4, s. 448.
- ↑ J. Szymański, Wybrane aspekty kwestii rozbrojenia w stosunkach polsko-skandynawskich w okresie międzywojennym, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica”, 42, 1991, s. 79.
