The Complaint of Lisa – wiersz angielskiego poety Algernona Charlesa Swinburne’a[1][2][3], będący – jak wskazuje jego podtytuł (Double Sestina) – podwojeniem sestyny lirycznej[4]. Utwór składa się z dwunastu strof dwunastowersowych i jednej sześciowersowej. W klauzulach wersów wszystkich zwrotek powtarzają się słowa breath, her, way, death, sunflower, sun, day, bed, thee, dead, done, me, które pojawiają się raz jeszcze w końcowym sestecie[4][5]. Wyrazy te rymują się w parach[6].
- There is no woman living that draws breath
- So sad as I, though all things sadden her.
- There is not one upon life's weariest way
- Who is weary as I am weary of all but death.
- Toward whom I look as looks the sunflower
- All day with all his whole soul toward the sun;
- While in the sun's sight I make moan all day,
- And all night on my sleepless maiden bed
- Weep and call out on death, O Love, and thee,
- That thou or he would take me to the dead,
- And know not what thing evil I have done
- That life should lay such heavy hand on me.
- [...]
- Song, speak for me who am dumb as are the dead;
- From my sad bed of tears I send forth thee,
- To fly all day from sun's birth to sun's death
- Down the sun's way after the flying sun,
- For love of her that gave thee wings and breath,
- Ere day be done, to seek the sunflower.
Utwór stanowi poetycko przepracowaną kwestię z Dekamerona Giovanniego Boccaccia.
Przypisy
Linki zewnętrzne
