The Boatman’s Call

The Boatman’s Call

Wykonawca albumu studyjnego
Nick Cave and the Bad Seeds
Wydany	4 marca 1997
Nagrywany	1996
Gatunek	rock blues
Wydawnictwo	Mute, Reprise[1]
Producent	Flood, Nick Cave and the Bad Seeds[1]
Oceny
Album of the Year 86/100[2] AllMusic [3] Entertainment Weekly B+[4] Los Angeles Times [5] NME 8/10[6] Pitchfork Media 6.6/10[7] The New Rolling Stone Album Guide [8] Rolling Stone [9] The Sydney Morning Herald [10]
Album po albumie
Murder Ballads (1996) The Boatman’s Call (1997) The Best of Nick Cave and the Bad Seeds (1998)
Single z albumu The Boatman’s Call
„Into My Arms” Wydany: 1997 „(Are You) The One That I've Been Waiting For” Wydany: 1997

The Boatman’s Call – dziesiąty album studyjny wydany przez zespół Nick Cave and the Bad Seeds. Został wydany w 1997 i wciąż pozostaje jednym z najlepiej ocenianych albumów stworzonych przez Nicka Cave'a.

Nastrój albumu jest nacechowany minimalizmem oraz mrocznością muzyki. Ten album zawiera, o wiele więcej skromnych piosenek wykonywanych przez Cave'a z towarzyszeniem tylko pianina lub kilku innych instrumentów. Jest to odejście od aranżacji zespołowych zawartych na poprzednich albumach. Wiele z tekstów odnosi się do osobistych przeżyć Cave'a, a w szczególności do byłych związków uczuciowych oraz tęsknot duchowych. Niektóre z nich wydają się być jasno skierowane do matki Luka – syna Cave'a, Viviane Carneiro („Where Do We Go Now But Nowhere?”) a inne do PJ Harvey, z którą Cave miał romans („West Country Girl”, „Black Hair” oraz „Green Eyes”).

Utwory

1. „Into My Arms” – 4:15
   • Nick Cave – śpiew, pianino
   • Martyn P. Casey – gitara basowa
2. „Lime Tree Arbour” – 2:56
   • Nick Cave – śpiew, pianino, organy Hammonda
   • Mick Harvey – gitara basowa
   • Thomas Wydler – perkusja
3. „People Ain't No Good” – 5:42
   • Nick Cave – śpiew, pianino, wibrafon
   • Mick Harvey – wibrafon
   • Martyn P. Casey – gitara basowa
   • Thomas Wydler – perkusja
   • Warren Ellis – skrzypce
4. „Brompton Oratory” – 4:06
   • Nick Cave – śpiew, syntezator
   • Blixa Bargeld – gitara
   • Martyn P. Casey – gitara basowa
   • Thomas Wydler – marakasy
5. „There Is a Kingdom” – 4:52
   • Nick Cave – śpiew, organy Hammonda
   • Blixa Bargeld – gitara
   • Mick Harvey – gitara akustyczna
   • Conway Savage – pianino, śpiew
   • Martyn P. Casey – gitara basowa
   • Thomas Wydler – perkusja
   • Jim Sclavunos – dzwonki
6. (Are You) The One That I've Been Waiting For? – 4:05
   • Nick Cave – śpiew
   • Mick Harvey – gitara, organy Hammonda
   • Conway Savage – pianino
   • Martyn P. Casey – gitara basowa
   • Jim Sclavunos – perkusja
7. Where Do We Go Now but Nowhere? – 5:46
   • Nick Cave – śpiew
   • Blixa Bargeld – gitara
   • Mick Harvey – gitara akustyczna
   • Conway Savage – pianino
   • Martyn P. Casey – gitara basowa
   • Thomas Wydler – perkusja
   • Warren Ellis – skrzypce
8. West Country Girl – 2:45
   • Nick Cave – śpiew, pianino
   • Blixa Bargeld – pianino
   • Mick Harvey – gitara akustyczna
   • Martyn P. Casey – gitara basowa
   • Thomas Wydler – perkusja
   • Warren Ellis – skrzypce
9. Black Hair – 4:14
   • Nick Cave – śpiew
   • Mick Harvey – organy basowe
   • Warren Ellis – akordeon
10. Idiot Prayer – 4:21
    • Nick Cave – śpiew, organy Hammonda
    • Blixa Bargeld – gitara
    • Mick Harvey – gitara
    • Conway Savage – pianino
    • Martyn P. Casey – gitara basowa
    • Thomas Wydler – perkusja
    • Warren Ellis – skrzypce
11. Far From Me – 5:33
    • Nick Cave – śpiew, pianino, organy Hammonda
    • Blixa Bargeld – gitara
    • Martyn P. Casey – gitara basowa
    • Thomas Wydler – perkusja
    • Warren Ellis – skrzypce
12. Green Eyes – 3:32
    • Nick Cave – śpiew, pianino
    • Mick Harvey – gitara akustyczna
    • Jim Sclavunos – melodyka

Skład zespołu

• Nick Cave – śpiew, pianino, organy Hammonda, syntezator, wibrafon
• Mick Harvey – gitara akustyczna, gitara, gitara basowa, organy Hammonda, organy basowe, wibrafon
• Blixa Bargeld – gitara, pianino
• Warren Ellis – skrzypce, akordeon
• Jim Sclavunos – melodyka, perkusja, dzwonki
• Conway Savage – pianino, śpiew
• Martyn P. Casey – gitara basowa
• Thomas Wydler – perkusja, marakasy

Przypisy

1. Nick Cave & The Bad Seeds – The Boatman's Call. Discogs. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).
2. Nick Cave & The Bad Seeds – The Boatman's Call. Album of the Year. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).
3. Stephen Thomas Erlewine: The Boatman's Call – Nick Cave & the Bad Seeds / Nick Cave. AllMusic. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).
4. Mike Flaherty: The Boatman's Call. Entertainment Weekly. [dostęp 2023-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-17)]. (ang.).
5. Sara Scribner: NICK CAVE & THE BAD SEEDS”The Boatman’s.... Los Angeles Times. [dostęp 2023-11-03]. (ang.).
6. James Oldham: NICK CAVE: The Boatman's Call. NME. [dostęp 2023-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2000-10-02)]. (ang.).
7. Ryan Schreiber: Nick Cave & The Bad Seeds: The Boatman's Call. Pitchfork Media. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-08-10)]. (ang.).
8. (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 151. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
9. Matt Diehl: Nick Cave: The Boatman's Call. Rolling Stone. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-05)]. (ang.).
10. Bernard Zuel: CD REVIEWS (Nick Cave and the Bad Seeds – The Boatman's Call. The Sydney Morning Herald. [dostęp 2023-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (1997-06-14)]. (ang.).