Théodore Dubois

Théodore Dubois
	; Théodore Dubois, ok. 1890
Imię i nazwisko	François Clément Théodore Dubois
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1837 ; Rosnay
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 1924 ; Paryż
Instrumenty	organy
Zawód	pedagog, organista, kompozytor
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

François Clément Théodore Dubois^[1]^[2] (ur. 24 sierpnia 1837 w Rosnay, zm. 11 czerwca 1924 w Paryżu^[1]^[2]) – francuski pedagog, organista i kompozytor.

Życiorys

Podstawy edukacji muzycznej otrzymał u Louisa Fanarta, kapelmistrza katedry w Reims^[1]^[2]. W 1854 roku rozpoczął studia w Konserwatorium Paryskim, gdzie jego nauczycielami byli Antoine François Marmontel (fortepian), François Benoist (organy), François Bazin (harmonia) i Ambroise Thomas (fuga)^[1]^[2]. W czasie studiów pełnił funkcję organisty w paryskim kościele Les Invalides^[1]. W 1861 roku zdobył Grand Prix de Rome za kantatę Atala^[1]^[2]. Podczas pobytu we Włoszech poznał Ferenca Liszta^[2]. Po powrocie do Francji pełnił posadę kapelmistrza w bazylice św. Klotyldy w Paryżu (1867–1869)^[2]. W następnych latach był kapelmistrzem (1869–1877)^[2] i organistą (1877–1896)^[1] w kościele de la Madeleine. Od 1871 roku wykładał harmonię, a od 1891 roku kompozycję w Konserwatorium Paryskim^[2]. W latach 1896–1905 pełnił funkcję dyrektora tej uczelni^[1]^[2].

Odznaczony został Legią Honorową (1883)^[1]. W 1894 roku został wybrany na członka Académie des Beaux-Arts^[1]^[2]. Do grona jego uczniów należeli m.in. Pierre de Bréville, Georges Caussade, Paul Dukas, Maurice Emmanuel i Guy Ropartz^[1].

Był najważniejszym obok Césara Francka i Camille’a Saint-Saënsa organistą francuskim 2. połowy XIX wieku^[1]. Zasłynął przede wszystkim jako twórca muzyki religijnej^[1]^[2]. Muzyka Dubois ma charakter akademicki, cechuje się eklektyzmem^[1].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Accompagnement pratique du plainchant (1884)
Notes et études d’harmonie pour servir de supplément au traité de Henri Reber (1889)
87 leçons d’harmonie (1891)
Traité de contrepoint et de fugue (1901)
Leçons de solfège (1905)
Traité d’harmonie théoretique et pratique (1921)

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 453. ISBN 83-224-0223-6.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 943. ISBN 0-02-865527-3.