Po utworzeniu Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego – Synodu alternatywnego duchowny przyłączył się do niego. 19 lutego 1997[2] został w jego ramach wyświęcony na biskupa branickiego. W roku następnym złożył akt pokutny i powrócił do kanonicznego Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, zachowując godność biskupią i przyjmując tytuł biskupa dewolskiego[3]. Skierowano go do służby duszpasterskiej w metropolii wraczańskiej, faktycznie jednak przebywał w Sofii, służąc tam w soborze św. Aleksandra Newskiego[1], lub w rodzinnej wsi[2]. W 2008 został wyznaczony na przełożonego Monasteru Trojańskiego[2]. Dwa lata później odszedł w stan spoczynku, gdyż Święty Synod uznał za niedopuszczalne jego zachowanie podczas pełnienia urzędu (wyrzucenie z monasteru grupy niepełnosprawnych, blokowanie budowy domu przełożonego, usuwanie z klasztoru mnichów)[4]. Zamieszkał wówczas w domu w Wielkim Tyrnowie i tam zmarł w 2017[1].
↑W służbie Bogu i ludziom, Warszawska Metropolia Prawosławna, Jerzy (red.), DoroteuszD.Sawicki (red.), JarosławJ.Charkiewicz (red.), Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, 2008, s. 48, ISBN 978-83-60311-14-1, OCLC832419691.