Kraków ul. Zamoyskiego 50. Wyburzany obecnie (rok 2021) zabytkowy budynek dawnego kina “Wrzos” Na jego miejscu ma powstać siedziba Teatru KTO.Teatr KTO, 2022
Teatr KTO powstał w 1977 roku. Swoją działalność zainaugurował spektaklem „Ogród rozkoszy”.
1 stycznia 2005 roku Teatr KTO uzyskał status Teatru Miejskiego. Do 2016 roku siedziba teatru znajdowała się przy ul. Gzymsików 8 w Krakowie[2].
Od 2016 roku czasowo miał siedzibę przy ul. Krowoderskiej 74[3].
Od 2021 roku Teatr KTO mieści się w nowej siedzibie na krakowskim Podgórzu przy ul. Jana Zamoyskiego 50.
Spektakl inauguracyjny pt. „Teatr Otwarty” odbył się 07.09.2021 roku, podczas którego pokazano dwutorowość działalności teatru - plenerową i sceniczną. Część widowiska odbyła się w ogrodzie, a druga część w budynku[4].
Od początku działalności dyrektorem teatru jest Jerzy Zoń[2].
Od 2021 roku Teatr KTO mieści się w nowej siedzibie na krakowskim Podgórzu przy ul. Jana Zamoyskiego 50, która powstała na drodze rewitalizacji dawnego obiektu Kinoteatru Wrzos.
W trakcie rewitalizacji budynku przywrócono elewację frontową do pierwotnej formy historycznej z czasów dawnego przytułku Zgromadzenia św. Wincentego á Paulo (koniec lat 80. XIX). Monochromatyczna biała ściana została wyeksponowana jako oddzielna bryła z odtworzonym historycznym układem otworów okiennych i stolarki. Oddzielona jest od reszty obiektu przeszklonym foyer. W głębi znajduje się nowoczesna, czarna bryła sali teatralnej z otwieranym dachem, wewnętrzny ogród, altana, która może pełnić funkcję sceny plenerowej, ogród sensoryczny o tarasowym układzie i taras widokowy na granicy działki.
W obiekcie zaprojektowano fragmenty przeszklonej posadzki w celu uwidocznienia wapiennej skały, na której posadowiony jest budynek. Zachowane są także fragmenty starych ścian budynku.
Autorami projektu architektonicznego są: Aleksander Janicki i Mariusz Twardowski.
Siedziba Teatru KTO otrzymała tytuł „Modernizacja Roku 2021” w kategorii Pamięć miejsc historycznych w konkursie Modernizacja Roku & Budowa XXI w. Zajęła także II miejsce w kategorii Architektura użyteczności publicznej w 11. edycji konkursu o Nagrodę im. Stanisława Witkiewicza za najlepsze realizacje architektoniczne sprzyjające ochronie i kształtowaniu krajobrazu kulturowego Małopolski[2][6].