Tamara Iwaniutina
Tamara Maslienko
Kijowska trucicielka
| Data i miejsce urodzenia
|
1941
Tuła
|
| Data i miejsce śmierci
|
6 grudnia 1990
Kijów
|
Tamara Antonowna Iwaniutina z d. Maslienko ros. Тамара Антоновна Иванютина (ur. 1941 w Tule, zm. 6 grudnia 1990 w Kijowie[1]) – radziecka seryjna morderczyni zwana Kijowską trucicielką. W latach 1976–1987 zamordowała w Kijowie 9 osób.
Życiorys
Pochodziła z ubogiej, wielodzietnej rodziny, była córką Antona Mitrofanowicza Maslienko i Marii Fiodorownej. Po ukończeniu szkoły wyszła za mąż za kierowcę ciężarówki[2]. Mąż zmarł cztery miesiące po ślubie, a Tamara odziedziczyła po nim mieszkanie i wyszła drugi raz za mąż za Olega Iwaniutina. Po zamordowaniu teściów odziedziczyła wiejski dom i działkę, na której zaczęła hodować świnie. Aby zdobyć karmę dla świń, zdecydowała się podjąć pracę w szkolnej stołówce[2]. We wrześniu 1986, dzięki sfałszowanym dokumentom, rozpoczęła pracę pomywaczki w szkole podstawowej nr 16 w Kijowie.
Śledztwo
W dniach 17–18 marca 1987 kilku uczniów oraz nauczycieli pracujących w szkole 16 trafiło do szpitala z objawami ciężkiego zatrucia pokarmowego. Wkrótce zmarły cztery osoby (nauczyciel, pracujący w szkole mechanik i dwóch uczniów szóstej klasy), a kolejne 9 osób leczono na intensywnej terapii[3]. Lekarze początkowo zdiagnozowali u chorych infekcję jelitową, ale ofiarom wypadały włosy, co sugerowało zatrucie środkiem chemicznym,
Śledztwo ujawniło, że wszystkie osoby hospitalizowane w dniu 16 marca zjadły w szkolnej stołówce wątróbkę z kaszą gryczaną, co spowodowało nagłe pogorszenie ich stanu zdrowia. Jedną z przyjętych w śledztwie hipotez było zatrucie trutką na szczury, która przypadkiem znalazła się w kuchni. Podejrzenia wzbudził fakt, że odpowiedzialna za jakość żywienia w stołówce Natalia Kucharenko zmarła dwa tygodnie wcześniej, a lekarz zdiagnozował u niej zaburzenia pracy serca, mimo iż wcześniej na nic się nie uskarżała[3]. Okoliczności śmieci Kucharenki budziły jednak wątpliwości śledczych, którzy podjęli decyzję o ekshumacji jej ciała. W czasie autopsji wykryto w ciele zmarłej ślady talu. Przeszukano mieszkania wszystkich osób, pracujących w stołówce, a w domu Iwaniutiny, w jej maszynie do szycia marki Singer znaleziono niewielki słoik z toksyczną substancją o nazwie Clerici, stosowaną w pracach geologicznych[3]. Iwaniutina została aresztowana i przyznała się do zatrucia uczniów, których chciała ukarać za to, że zabierali do domu resztki jedzenia dla zwierząt domowych[3]. W toku śledztwa Iwaniutina zmieniła zdanie, twierdząc, że zeznania zostały na niej wymuszone. Mąż Tamary, Oleg, zeznał, że jego żona zamierzała podtruwać i zniechęcić dzieci do jedzenia w stołówce, aby mogła z niej wynosić więcej żywności. Zamordowana wcześniej Natalia Kucharenko krytykowała Iwaniutinę, grożąc, że zostanie zwolniona[4].
W toku śledztwa ustalono, że rodzina Iwaniutiny, w tym jej rodzice i siostra już wcześniej dokonywały zabójstw skłóconych z nimi osób, przy pomocy płynu Clerici, zawierającego związki talu. Wśród ofiar był mąż i szwagier Tamary oraz jej sąsiad, który denerwował rodzinę, bo zbyt głośno oglądał telewizję[3]. Truciznę dostarczył zaprzyjaźniony pracownik Instytutu Geologii, przekonany, że będzie wykorzystana do deratyzacji[3]. Ofiarą morderczej rodziny padło 40 osób, z czego 13 zmarło. Tamara Iwaniutina osobiście doprowadziła do śmierci dziewięć osób, kolejne dwadzieścia próbowała otruć.
Wyrok i śmierć
Proces trwał kilka miesięcy. Iwaniutina w ostatnim słowie przyznała się do zarzucanych czynów, ale nie prosiła o wybaczenie rodziny swoich ofiar twierdząc, że tak została wychowana. Wszyscy oskarżeni zostali uznani za winnych serii zabójstw i usiłowania zabójstw. Tamara Iwaniutina została skazana na karę śmierci, jej siostra Nina na 15 lat więzienia, a ojciec i matka odpowiednio na 10 i 13 lat więzienia. Iwaniutina została stracona strzałem w tył głowy w więzieniu w Kijowie[3]. Była ostatnią kobietą w dziejach ZSRR straconą przez rozstrzelanie.
Przypisy
- ↑ ОТРУЙНИЦЯ ІВАНЮТІНА. ЇЇ РОЗСТРІЛЯЛИ ПІЗНІШЕ, НІЖ МИ ДУМАЛИ [online], was.media, 2023 [dostęp 2023-05-22] (ukr.).
- ↑ a b Как советская гражданка Иванютина отправляла на тот свет всех, кто ей не нравился [online], eg.ru, 27 lipca 2017 [dostęp 2020-12-30] (ros.).
- ↑ a b c d e f g Киевская отравительница [online], lenta.ru, 13 października 2019 [dostęp 2020-12-30] (ros.).
- ↑ Отравительница Тамара Иванютина: посудомойка, которая стала серийной убийцей [online], bigpicture.ru [dostęp 2020-12-30] (ros.).
