Talking Book
Talking Book – piętnasty album Stevie Wondera, który wydany został 27 października 1972[1]. Utwór otwierający album „You Are the Sunshine of My Life” dotarł do 1. miejsca na liście Billboardu Hot 100[2] i na Easy Listening[3], co w późniejszym czasie zaowocowało zdobyciem przez Wondera jego pierwszej nagrody Grammy w kategorii najlepszego śpiewu męskiego w muzyce pop. Także pierwszy singiel z płyty długogrającej „Superstition” znalazł się na szczycie zestawienia Hot 100[4]. Za ten utwór muzyk otrzymał dwie nagrody Grammy – w kategorii najlepsza piosenka Rhythm & Blues oraz najlepszy śpiew męski R&B. Były to dla Wondera pierwsze statuetki Grammy jakie otrzymał on w swojej karierze[5].
Proces produkcji
Płyta Talking Book, wydana w przerwie między publikacją wydawnictw Music of My Mind i Innervisions, była pierwszym longplejem, w którego przypadku wytwórnia Motown pozwoliła muzykowi na większą swobodę artystyczną[6]. W nagraniu płyty Wondera wspierali Jeff Beck, Ray Parker Jr., David Sanborn oraz Buzz Feiten[7]. Charakter albumu określony został grą Wondera na instrumentach klawiszowych, szczególnie na użytym przezeń syntezatorze. Efektem tego utwory zawarte na płycie nabrały zabarwienia funky, a szczególnie kompozycja „Maybe Your Baby”[8]. Dzięki zastosowaniu w piosence „Superstition” klawinetu Hohnera (model C), utwór stał się jednym z najpopularniejszych, w których wykorzystano ten instrument[9].
Duet producencki Robert Margouleff i Malcolm Cecil zastosowali podczas nagrań unikalną technikę rejestrując wielowarstwowo grę na instrumentach takich jak klawinet, elektryczne pianino Fender Rhodes oraz syntezatory Arp i Mooga w miejsce orkiestry smyczkowej, która do tej pory była powszechna podczas realizacji materiału. Album Talking Book swoje charakterystyczne brzmienie zawdzięcza tej nowatorskiej kombinacji[10].
Lista utworów
Źródło[11] Na wszystkich nagraniach głównym wokalistą jest Stevie Wonder.
| |
---|
Nr | Tytuł utworu | Muzyka/Tekst | Instrumenty | Śpiew | | Długość |
---|
1. | „You Are the Sunshine of My Life” | Wonder | Scott Edwards (bas) Daniel Ben Zebulon (kongi) Wonder (Fender Rhodes, bębny) | G. Barley/J. Gilstrap/L. Groves | | 2:59
| 2. | „Maybe Your Baby” | Wonder | Ray Parker Jr. (gitara) Wonder (klawinet, bębny, Moog) | | | 6:50
| 3. | „You and I (We Can Conquer the World)” | Wonder | Wonder (fortepian, syntezator) | | | 4:38
| 4. | „Tuesday Heartbreak” | Wonder | Wonder (Fender Rhodes, klawinet, bębny, Moog) David Sanborn (saksofon) | D. Williams/S. Brewer | | 3:02
| 5. | „You've Got It Bad Girl” | Wonder/Yvonne Wright | Dave Sanborne (saksofon) Daniel Ben Zebulon (kongi) Wonder (syntezator, Fender Rhodes, bębny, Moog) | D. Williams/S. Brewer | | 4:58
| 6. | „Superstition” | Wonder | Trevor Laurence (saksofon) Steve Madaio (trąbka) Wonder (klawinet, bębny, Moog) | | | 4:26
| 7. | „Big Brother” | Wonder | Wonder (klawinet, harmonijka, bębny, Moog) | | | 3:33
| 8. | „Blame It on the Sun” | Wonder/Syreeta Wright | Wonder (fortepian, bębny, Moog, syntezator) | J. Gilstrap/L. Groves | | 3:25
| 9. | „Lookin' for Another Pure Love” | Wonder/S. Wright | Buzzy Feton (gitara) Jeff Beck (gitara) Wonder (Fender Rhodes, bębny, Moog) | D. Wilson/L. Harvin/S. Brewer | | 4:43
| 10. | „I Believe (When I Fall in Love It Will Be Forever)” | Wonder/Y. Wright | Wonder (fortepian, klawinet, bębny, Moog) | | | 4:52
| | | | | | | 43:26 |
Przyjęcie przez krytykę
Kiedy album trafił do sklepów w 1972, po tym jak Wonder odbywał tournée wraz z brytyjskim zespołem The Rolling Stones, Talking Book okazał się sukcesem, docierając do miejsca 3. na Billboard 200 w listopadzie 1972[17]. Wydawnictwo było także pierwszym albumem Wondera które wspięło się na szczyt listy Billboardu Top R&B Albums, gdzie pozostało przez trzy tygodnie[18].
Muzyk zdobył trzy statuetki za Talking Book na 16. ceremonii rozdania nagród Grammy – w kategorii Best Male Pop Vocal Performance za utwór „You Are the Sunshine of My Life” oraz Best Male R&B Vocal Performance i Best R&B Song za „Superstition”[5].
W rankingu 500 albumów wszech czasów amerykańskiego czasopisma Rolling Stone opublikowanym w 2012, album sklasyfikowany został na pozycji 90.[19].
Polski serwis muzyczny RMFon.pl w biografii Wondera napisał z kolei o albumie:
Płyta Talking Book jest do dziś uważana za jeden z najważniejszych i najmocniejszych albumów R&B – nie brakuje tam przestrzeni, futurystycznych eksperymentów z elektroniką, do tego po mistrzowsku wyprodukowany[20].
Ciekawostki
- 24 listopada 2014 prezydent USA Barack Obama przyznał, że album Talking Book Wondera był pierwszą płytą, którą kupił w życiu. Dodał wówczas: „Miałem 10, może 11 lat, i kupiłem ją za kieszonkowe, którego miałem niewiele.”[21][22][23].
Pozycje na listach
Przypisy
- ↑ Stevie Wonder – Talking Book. discogs.com. [dostęp 2014-11-27]. (ang.).
- ↑ The Hot 100: Stevie Wonder. billboard.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Adult Contemporary: Stevie Wonder. billboard.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ The Hot 100: Stevie Wonder. billboard.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ a b Stevie Wonder: Past GRAMMY Awards. grammy.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ David O'Donnell: Stevie Wonder, Talking Book, Review. bbc.co.uk, 2008. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Mark Ribowsky: Signed, Sealed, and Delivered: The Soulful Journey of Stevie Wonder. John Wiley & Sons, 2010-03-25, s. 214. ISBN 978-0-470-58881-9. [dostęp 2014-11-28].
- ↑ Shawn Perry: Talking Book: Stevie Wonder. vintagerock.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ George Chesterton: In praise of the clavinet. newstatesman.com, 2012-10-05. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Unique musical production technique: TONTO. erictb.info. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Stevie Wonder – Talking Book. discogs.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Robert Christgau: The Christgau Consumer Guide. robertchristgau.com, 1973-03. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Talking Book, Stevie Wonder. superseventies.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Sarah Bardeen: Talking Book by Stevie Wonder. rhapsody.com. [dostęp 2014-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)]. (ang.).
- ↑ Vince Aletti: Talking Book, Stevie Wonder. rollingstone.com, 1973-01-04. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ John Quaintance: Stevie Wonder, Reviews. webcitation.org (archiwizacja Yahoo! Music). [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ a b Dafydd Rees, Luke Crampton: Q Rock Stars Encyclopedia. Londyn: Dorling Kindersley, 1999, s. 1082. ISBN 0-7513-1113-8.
- ↑ James E. Perone: The Sound of Stevie Wonder: His Words and Music. Greenwood Publishing Group, 2006, s. 47. ISBN 978-0-275-98723-7. [dostęp 2014-11-28].
- ↑ 500 Greatest Albums of All Time: Stevie Wonder, 'Talking Book'. rollingstone.com, 2012-05-31. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Stevie Wonder. rmfon.pl. [dostęp 2014-11-28]. (pol.).
- ↑ USA: Meryl Streep wśród odznaczonych Prezydenckim Medalem Wolności. pap.pl, 2014-11-25. [dostęp 2014-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (pol.).
- ↑ Dave Boyer: Obama bestows Medal of Freedom on 19, including Stevie Wonder, Meryl Streep. washingtontimes.com, 2014-11-24. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Kieran Corcoran: Stevie Wonder, Meryl Streep, Tom Brokaw and Ethel Kennedy among 19 Presidential Medal of Freedom recipients at White House ceremony. dailymail.co.uk, 2014-11-24. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ RPM - Top Albums/CDs - Volume 19, No. 16, June 02 1973. collectionscanada.gc.ca. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Les Albums (CD) de 1973 par InfoDisc. infodisc.fr. [dostęp 2014-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-27)]. (fr.).
- ↑ Top Annuali Album - 1973. hitparadeitalia.it. [dostęp 2014-11-28]. (wł.).
- ↑ Oricon Album Chart Book: Complete Edition 1970-2005. Roppongi, Tokyo: Oricon Entertainment, 2006. ISBN 4-87131-077-9. Brak numerów stron w książce
- ↑ Stevie Wonder - Talking Book (album). norwegiancharts.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
- ↑ Stevie Wonder. officialcharts.com. [dostęp 2014-11-28]. (ang.).
Linki zewnętrzne
Albumy Studyjne |
|
---|
Albumy koncertowe |
|
---|
Ścieżki dźwiękowe |
|
---|
Kompilacje |
|
---|
Single w Top Ten |
|
---|
Współpraca |
|
---|
|
|