Początki istnienia pomeraniana, podobnie jak i innych szpiców, sięgają epoki kamienia. Wykopaliska na torfowiskach na terenie dzisiejszych północnych Niemiec odkryły niemal doskonale zachowane okazy, które wydają się być najstarszymi przodkami obecnych ras[3]. Jedna z teorii pochodzenia współczesnej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku pomeraniany zostały sprowadzone ze Skandynawii. Nazwa pomeranian oznacza bowiem psa z Pomorza, na które psy te przywędrowały z woźnicami.
Użytkowość
Pies do towarzystwa. Nadaje się dla domatora. Jest psem jednego pana, bardzo się przywiązuje, ale też często nie można nad nim zapanować. Można z nim uprawiać psie sporty np. agility, obedience lub taniec z psem.
Charakter
Szpic miniaturowy pomeranian ma wesołe usposobienie i żywy temperament. Jest ruchliwy, ciekawski, wszędobylski i chętny do zabawy. Bardzo przywiązany do opiekuna, wrażliwy i oddany, nie lubi zostawać na długo sam[4].
Szata i umaszczenie
Dopuszczalna jest szeroka gama typów umaszczenia: czarna, brązowa, biała, pomarańczowa, szara cieniowana (wilczasta). Również inne maści - wszystkie odcienie kolorów, takie jak: kremowy, kremowo-śniady, pomarańczowo-śniady, czarny podpalany oraz łaciaty (z dominującą bielą).
Utrzymanie
Wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania sierści. Szatę należy szczotkować szczotką ze sztywnego włosia. W okresie linienia należy kąpać psa w ciepłej wodzie, aby pozbyć się martwego włosa.
Zdrowie
Najbardziej typowe dla rasy problemy zdrowotne to niezarośnięte ciemiączko, wypadanie rzepki kolanowej i choroby oczu. Słabym punktem pomeraniana są też zęby, z tendencją do osadzania się kamienia nazębnego, nieraz wypadające już u młodych osobników[5]. Długość życia: 12 do 16 lat[6].
↑IzabelaI.PrzeczekIzabelaI., Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania, s. 262.
↑IzabelaI.PrzeczekIzabelaI., Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania, s. 261.
Bibliografia
Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7. Brak numerów stron w książce
Eva-Maria Krämer, Rasy psów, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 2003
Izabela Przeczek, Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
Hans Räber, Encyklopedia psów rasowych tom I, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 1999