Szeroki Wierch stanowi zachodni skraj grupy Tarnicy, od jej najwyższego szczytu jest oddzielony niewielką przełęczą (1286 m[2]). Jest to wydłużony, pokryty połoniną grzbiet mający cztery kulminacje: ok. 1238[2](mapy podają 1243[3]), 1268,3, 1293,6 i 1315,4 m[2]. Najwyższa posiada osobną nazwę: Tarniczka[3].
Pasmo Szerokiego Wierchu ograniczają doliny: Terebowca od północy oraz Wołosatki od południa i zachodu. Od masywu Krzemienia oddziela je przełęcz (1160 m) zwana Przełęczą Goprowską (dawniej w miesiącach letnich ratownicy GOPR mieli tam swój namiot dyżurny). Z odkrytego grzbietu Szerokiego Wierchu rozciągają się widoki na okoliczne szczyty, m.in. Połoninę Caryńską, masyw Rawek, Bukowe Berdo, Krzemień, Tarnicę. Wzdłuż pasma biegnie czerwony szlak pieszy (fragment Głównego Szlaku Beskidzkiego)[3].
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie na południowym stoku Szerokiego Wierchu zarazy macierzankowej[4].
↑ abcdBieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK SA. ISBN 83-7329-436-8. Brak numerów stron w książce
↑Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6. Brak numerów stron w książce