Szefela, zwana też Równiną („nizina”, „równina”) – w znaczeniu geograficznym nazwa regionu na południu Izraela, w znaczeniu językowym – równina, o której często wzmiankuje Biblia na określenie pagórkowatego kraju – niegórzystego, jak na wschodzie, i nienizinnego, jak nizina nadmorska na zachodzie, przy czym równina ta nie jest tożsama z równiną na północy kraju[1]. W epokach greckiej i rzymskiej Szefelą nazywano obszar, położony pomiędzy Lodem a Bet-Gubrin (1 Księga Machabejska 1 Mch 12,38)[1].
Szefela, obejmująca obszar około 790 km kw.[2], położona jest na południe od Joppą aż do Pogórza Judzkiego[3], od północy sąsiaduje z Szaron, od południa – z Negewem[1]. Pod względem uwarunkowań klimatycznych i formacji geograficznych powierzchnia Szefeli jest jednorodna[4], obszar pokryty pagórkami o wysokości 300–600 m[1].
Szefela, położona pomiędzy nadbrzeżnymi równinami a wzgórzami wnętrza Palestyny, często stanowiła strefę buforową pomiędzy rywalizującymi potęgami[6]. Przebiegał przez nią militarno-handlowy szlak z Egiptu do Syrii i Mezopotamii[3].
Przypisy
↑ abcdeEncyklopedia archeologiczna Ziemi Świętej, oprac. A. Negev, s. 411.
AlfredA.TschirschnitzAlfredA., Dzieje ludów biblijnych, Warszawa: Wydaw. M. Sadren i S-ka, 1994, ISBN 83-86340-00-3, OCLC749734046. Brak numerów stron w książce
