ORLEN Superliga Kobiet[2] – najwyższa w hierarchii klasa żeńskich ligowych rozgrywek piłki ręcznej w Polsce, będąca jednocześnie najwyższym szczeblem centralnym (I poziom ligowy). Zmagania w jej ramach toczą się cyklicznie (co sezon), systemem kołowym. Jej triumfator zostaje Mistrzem Polski, zaś najsłabsze drużyny relegowane są do I ligi polskiej. Czołowe zespoły klasyfikacji końcowej każdego sezonu uzyskują prawo występów w europejskich pucharach w sezonie następnym (Lidze Mistrzyń, Pucharze Zdobywczyń Pucharów, Pucharze EHF, bądź Pucharze Challenge EHF).
Decyzję o przeprowadzaniu mistrzostw Polski piłki ręcznej kobiet w formule ligowej podjęto w 1956, a pierwsza edycja ligi odbyła się w sezonie 1956/1957. Od samego początku do dziś rywalizacja ligowa toczona jest w tzw. wersji duńskiej (czyli odmianie 7-osobowej) na obiektach zamkniętych (halach sportowych). Do sezonu 2018/19 włącznie rozgrywkami zarządzał Związek Piłki Ręcznej w Polsce. Od sezonu 2007/2008 do 2015/16 na zakończenie rozgrywano fazę play-off. Najwięcej tytułów mistrza Polski zdobył MKS Perła Lublin – 22.
Na przestrzeni lat zmianom ulegały zarówno nazwa rozgrywek (pierwotnie I liga, następnie Ekstraklasa, a od 2010 Superliga), jak i system ich przeprowadzania (klasyczna formuła ligowa, formuła ligowa z późniejszym podziałem na grupy mistrzowską i spadkową, formuła ligowa z fazą play-off), różna była też liczba drużyn przystępujących do rywalizacji (od 6 do 12).
Od początku sezonu 2010/2011 sponsorem tytularnym rozgrywek Superligi zostało Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo, a ich oficjalna nazwa brzmi ORLEN Superliga Kobiet[3].
W sezonie 2016/2017 nastąpiła zmiana w systemie przeprowadzania rozgrywek, dotychczasowy system z podziałem na fazy play-off i play-out został zastąpiony podziałem na dwie „szóstki”. Pierwsza „szóstka” grała o mistrzostwo Polski, drużyny z miejsc 7-12 broniły się przed spadkiem. Rozgrywki te przebiegały systemem każdy z każdym, mecz i rewanż. Oznaczało to 10 dodatkowych meczów potrzebnych do wyłonienia mistrza i spadkowiczów[4].
W 2019 roku na mocy zawartej umowy pomiędzy PGNiG, a Superligą sp. z o.o., podjęto decyzję o stworzeniu ligi zawodowej. Proces profesjonalizacji rozpoczął się w marcu, a w lipcu ZPRP powierzył prowadzenie ligi spółce Superliga sp. z o.o. Od sezonu 2019/20 spotkania rozgrywane są systemem czterorundowym, każdy z każdym, bez fazy play-off - każda para zespołów rozgrywa po dwa spotkania w hali swojej i rywala. Do pierwszej ligi spada ostatni zespół tabeli[5].
Przed startem sezonu 2022/2023 Superliga sp. z o.o. wraz z ZPRP podjęła decyzję o poszerzeniu ligi do 10 zawodowych zespołów. 7 sierpnia 2023r. Orlen nawiązał współpracę z Superligą w wyniku czego nazwa rozgrywek została zmieniona na Orlen Superliga Kobiet.
Triumfatorki
Bilans klubów
- 22 – MKS Perła Lublin
- 9 – Ruch Chorzów
- 7 – AZS Wrocław
- 7 – Cracovia
- 5 – AKS Chorzów
- 5 – MKS Zagłębie Lubin
- 3 – ŁKS Łódź
- 3 – Pogoń Szczecin
- 3 – Sośnica Gliwice
- 3 – Unia Łódź
- 2 – Vistal Gdynia
- 2 – Start Elbląg
- 2 – Otmęt Krapkowice
- 2 – Stal Chorzów
- 2 – Zryw Łódź
- 1 – AZS AWFiS Gdańsk
- 1 – AZS Katowice
- 1 – AZS Warszawa
- 1 – IKP Łódź
- 1 – Piotrcovia Piotrków Trybunalski
- 1 – Spójnia Warszawa
- 1 – SKS Warszawa
- 1 – Znicz Łódź
Prawa transmisyjne
Wybrane mecze Orlen Superligi Kobiet są transmitowane na kanałach sportowych Polsatu oraz na platformie Polsat Box Go[6].
Zobacz też
Przypisy
Superliga polska w piłce ręcznej
