Przybory do strojenia pianin i fortepianów; od lewej: kamerton, klin do tłumienia niestrojonych strun, kluczStrojenie fortepianu z użyciem elektronicznego miernika częstotliwościStrojenie organów
Strojenie idiofonów w ograniczonym zakresie może polegać na przesuwaniu ruchomych obciążników wpływających na rozkład masy drgających elementów instrumentu (wibratorów). Część instrumentów otrzymuje jedynie strój fabryczny, bez możliwości późniejszego przestrojenia.
Z uwagi na charakter dźwięku membranofonów (brak wyraźnego szeregu harmonicznego) stroi się tylko niektóre z nich, np. kotły. Zmiana wysokości dźwięku odbywa się poprzez zmianę naciągu membrany.
Elektrofony (a zwłaszcza syntezatory) są instrumentami, których łatwe przestrojenie w dowolnym zakresie wymaga jedynie przestrojenia lub przeprogramowania określonego układu elektronicznego.
Istnieją również instrumenty o specyficznym tylko dla nich systemie strojenia: anielskie organy, formalnie należące do idiofonów pocieranych, przestrajane są przez nalewanie wody do kieliszków[3]. Instrumentem wymykającym się z powyższej klasyfikacji[4][5] i zarazem trudnym do nastrojenia jest akordeon – jego strojenie, podobnie jak w przypadku innych instrumentów zawierających wiele stroików przelotowych, wymaga specjalnej aparatury, współcześnie najczęściej elektronicznej[6].
Dźwięk wzorcowy
W celu dostrojenia instrumentu do określonej bezwzględnej wysokości dźwięku używa się źródeł dźwięku wzorcowego, na przykład kamertonów. Klasyczny kamerton jest źródłem dźwięku a1 (a razkreślne) o częstotliwości 440 Hz. Podczas wzajemnego strojenia instrumentów, rolę źródła dźwięku wzorcowego pełni ten instrument, którego przestrojenie jest najbardziej czasochłonne, oraz charakteryzujący się dużą stabilnością stroju (długo „trzymający” strój), na przykład fortepian lub (najlepiej) organy.