Stig Larsson (ur. 20 lipca1955 roku w Skellefteå, Szwecja) – szwedzki poeta, dramatopisarz, prozaik, scenarzysta, reżyser filmowy i telewizyjny.
Życiorys
Urodził się w Skellefteå, gdzie mieszkał do piątego roku życia, po czym rodzina przeprowadziła się do Umeå. Jego pierwszy wiersz Hösten opublikowano w 1964 r. w dzienniku lokalnym „Västerbotten-Kuriren”. W latach 1977–1979 studiował reżyserię w Instytucie Dramatycznym w Sztokholmie[1].
W 1975 roku, jako dwudziestolatek, zaczął wydawać w Umeå czasopismo filmowe „Kod”. W 1977 roku przeniósł redakcję do Sztokholmu i zmienił nazwę czasopisma na „Kris: kritik, estetik, politik” (szw. Kryzys: krytyka, estetyka, polityka) – w sferze zainteresowań periodyku była literatura, filozofia, teatr, taniec i sztuka[2]. Na łamach „Kris” publikowano przekłady tekstów teoretycznych takich autorów jak Jacques Derrida, Roland Barthes, Maurice Blanchot, co przyczyniło się do wprowadzenia filozofii i estetyki postmodernistycznej w szwedzkich sferach kulturalnych i intelektualnych. Do pierwszych twórców publikujących na łamach „Kris” należeli również Horace Engdahl, Anders Olsson, Arne Melberg(inne języki) oraz Aris Fioretos(inne języki)[3]. Stig Larsson był członkiem redakcji „Kris” w latach 1977–1988[4].
Według anegdoty, ze względu na zbieżność imienia i nazwiska z innym szwedzkim pisarzem, Stiegem Larssonem, ten drugi zmienił swoje imię ze „Stig” na „Stieg”, by dziennikarze i publiczność mogły odróżnić obu twórców[5].
Twórczość
Zadebiutował w 1979 roku powieścią Autyści (szw. Autisterna), uznaną przez krytykę i uważaną za pierwszą szwedzką powieść postmodernistyczną i ważne dzieło dla nowego pokolenia literatów lat 80. XX wieku[6].
