Steve Walsh (ur. 28 marca 1972 w Cambridge) – nowozelandzki, a następnie australijski międzynarodowy sędzia rugby union. Sędziował w National Provincial Championship, Super Rugby, a także w rozgrywkach reprezentacyjnych, w tym w Pucharze Świata.
Czynne uprawianie sportu przerwała mu kontuzja kręgosłupa, której doznał w wieku trzynastu lat, sędziowania podjął się natomiast mając szesnaście lat[1][2][3]. Cztery lata później zadebiutował w Dywizji III National Provincial Championship, zostając najmłodszym arbitrem w historii tych rozgrywek[1]. Jako główny arbiter wziął udział w finale National Provincial Championship 2005[4]. Związany był w tym okresie z North Harbour Rugby Referees Association[5]. W 2002 roku nominowany był do wyróżnienia dla najlepszego nowozelandzkiego arbitra[6], nagrodę tę otrzymał zaś w roku 2007[7].
W Super 12/14/Rugby sędziował w latach 1997–2015, zaliczając 111 występów w roli głównego arbitra pobijając tym samym dotychczasowy rekord Jonathana Kaplana[8][9], wśród nich znajdowały się dwa finały – edycji 2007 i 2012[10]. W 1998 roku został zawodowym arbitrem[11], a 13 czerwca tegoż roku poprowadził zaś swój pierwszy testmecz – wygraną Francji nad Argentyną[1] – i do końca kariery osiągnął liczbę sześćdziesięciu[11]. Do sędziowania Pucharu Sześciu Narodów został po raz pierwszy wyznaczony w 1999 roku, na przeszkodzie stanęła mu jednak operacja[3]. Zadebiutował zatem w edycji 2000[12] i odtąd regularnie pojawiał się w tym turnieju[13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23]. Rzadziej wybierany był do panelu arbitrów na Puchar Trzech Narodów, w którym znalazł się po raz pierwszy w 2001 roku[24][25][26][27][28][29]. Na Pucharze Świata 1999 pełnił rolę sędziego liniowego[1][30], głównym arbitrem był natomiast w 2003[1][31], 2007[32][33] i 2011[34][35][36].
Podczas Pucharu Świata 2003 otrzymał trzydniowe zawieszenie po kłótni z angielskim oficjelem[37], zaś w roku 2005 po obrzuceniu inwektywami Shane'a Horgana został przez IRB odsunięty od meczów międzynarodowych na kilka miesięcy[38][39]. W grudniu 2008 roku pojawił się na spotkaniu sędziów SANZAR jeszcze pod wpływem alkoholu z całonocnej libacji, co zakończyło się jego wydaleniem z tego spotkania[40][41]. Początkowo nie został nominowany do meczów pierwszej części kolejnego sezonu Super 14, w kwietniu 2009 roku New Zealand Rugby Union zakończył zaś z nim współpracę[42][43][44]. Ominęły go zatem spotkania w Pucharze Sześciu Narodów[45] i podczas tournée British and Irish Lions 2009[46].
Odstawiwszy alkohol przeprowadził się do Sydney, gdzie zaczął odbudowywać swoją karierę. Sędziował w lokalnych rozgrywkach, także szkolnych, dorabiając wieczorami jako kurier[47][48]. Prowadził mecze Shute Shield[49], został członkiem stanowego stowarzyszenia sędziowskiego Nowej Południowej Walii[50][51][52][53][54][55] otrzymując kilka wyróżnień[56]. Otrzymał następnie kontrakt od Australian Rugby Union[57], w 2010 roku powrócił także do panelu sędziowskiego Super 14[58][59] oraz spotkań międzynarodowych, początkowo meczem w ramach Pucharu Narodów Pacyfiku[60], wkrótce zaś do testmeczów na najwyższym poziomie[61][62].
W trakcie kariery sędziował także spotkania podczas tournée British and Irish Lions w latach 2005[63][64] i 2013[65] oraz inne mecze międzynarodowe[66][67], a w ramach przygotowań do Pucharu Sześciu Narodów był arbitrem meczu amatorskiej ligi w Londynie[68]. W marcu 2015 roku ogłosił zakończenie kariery sędziowskiej w trybie natychmiastowym chcąc skupić się na działalności biznesowej[11][69].
Został wybrany najlepszym australijskim sędzią rozgrywek Super Rugby w latach 2012–2014[70][71][72], natomiast na gali rozdania nagród australijskiego związku analogiczną nagrodę otrzymywał w latach 2011–2013[73][74][75].
Przypisy
