Stephi Douglas

Stephi Douglas
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1969
Manchester

Wzrost

166 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Mistrzostwa Europy
brąz Split 1990 sztafeta 4 × 100 m
Reprezentacja  Anglia
Igrzyska Wspólnoty Narodów
srebro Auckland 1990 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
brąz Victoria 1994 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)

Stephanie Lana Douglas (ur. 22 stycznia 1969 w Manchesterze[1]) – brytyjska lekkoatletka, sprinterka, medalistka mistrzostw Europy i igrzysk Wspólnoty Narodów, dwukrotna olimpijka. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów reprezentowała Anglię, a na pozostałych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.

Kariera sportowa

Zajęła 5. miejsca w biegu na 100 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów oraz odpadła w eliminacjach biegu na 100 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy juniorów w 1987 w Birmingham[2]. Na mistrzostwach świata juniorów w 1988 w Greater Sudbury również zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w półfinale biegu na 100 metrów[3].

Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Douglas, Jennifer Stoute, Simmone Jacobs i Paula Dunn) oraz zajęła 4. miejsce w biegu na 100 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland[4]. Odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1990 w Glasgow[5].

Na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (sztafeta brytyjska biegła w składzie: Douglas, Beverly Kinch, Jacobs i Paula Thomas) i zajęła 8. miejsce w finale biegu na 100 metrów[6]. Odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1991 w Sewilli[7]. Na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów[8]. Odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie[1].

Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w półfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach[9]. Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Douglas, Geraldine McLeod, Jacobs i Thomas), zajęła 8. miejsce w finale biegu na 100 metrów i odpadła w półfinale biegu na 200 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1994 w Victorii[4]. Odpadła w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1995 w Barcelonie[10], eliminacjach biegu na 100 metrów na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu[11] ićwierćfinale biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie[1].

Stephi Douglas była mistrzynią Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 100 metrów w 1990 i 1996, wicemistrzynią w 1989 i 1994 oraz brązową medalistką na tym dystansie w 1991 i 1992, a w biegu na 200 metrów mistrzynią w 1991 i wicemistrzynia w 1993[12]. W hali była mistrzynią w biegu na 60 metrów w 1991, 1992 i 1995, wicemistrzynią w tej konkurencji w 1990 oraz brązową medalistką w 1988 i 1989[13]. Była również mistrzynią UK Championships w biegu na 100 metrów w 1989 oraz brązową medalistka w 1991, a w biegu na 200 metrów brązową medalistką w 1993[14].

Rekordy życiowe

Rekordy życiowe Douglas[15][16]:

  • bieg na 100 metrów – 11,27 s (26 lipca 1991, Birmingham)
  • bieg na 200 metrów – 23,17 s (12 czerwca 1994, Sheffield)
  • bieg na 60 metrów (hala) – 7,21 s (11 lutego 1995, Glasgow)

Przypisy

  1. ↑ a b c Stephi Douglas [online], olympedia.org [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  2. ↑ European Junior Championships 1987 [online], wjah.co.uk [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  3. ↑ World Junior Championships 1988 [online], wjah.co.uk [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  4. ↑ a b Lana Stephanie Douglas [online], thecgf.com [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  5. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 512–513 [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  6. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 582, 585 [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 118 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  8. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 248, 365–366 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  9. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 591, 595 [dostęp 2021-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  10. ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 119 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  11. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 248–249 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  12. ↑ AAA Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  13. ↑ AAA Indoor Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  14. ↑ UK Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  15. ↑ Stephi Douglas [online], The Power of 10 [dostęp 2021-03-17] (ang.).
  16. ↑ Stephanie Douglas w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-03-17].

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!