Pierwsza wzmianka o Stefkowej pochodzi z 1489 i nosiła nazwę „Stephova Vola” w Sobieńskich dobrach. Wieś była lokowana na prawie wołoskim przez Kmitów.
W połowie szesnastego wieku wieś przeszła w ręce Stadnickich. W 1526 była tu cerkiew, która spłonęła najprawdopodobniej od uderzenia pioruna. W pobliżu kościoła znajduje się płaski kurhan zwany „Mogiłą Tatarską”, na którym znajduje się cmentarz.
Podczas budowy kolei w 1872 znaleziono skarb składający się z kilku ozdób wytworzonych przez rzemieślników kultury otomani w epoce brązu[6].
W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w Stefkowej byli spadkobiercy Górskiego i rodzeństwo Laskowskich[7].
W 1921 wieś liczyła 1218 mieszkańców: 1045 grekokatolików, 132 katolików i 41 wyznania mojżeszowego[8].
Na wschodnim krańcu wsi znajduje się budynek neogotyckiego kościoła, nieukończony z powodu wybuchu II wojny światowej[8].
Cerkiew
Cerkiewgreckokatolicka pw. Świętej Paraskewy wybudowana w 1840, na miejscu starszej świątyni pod tym samym wezwaniem. Od 1953 budynek byłej cerkwi pełni funkcję kościoła filialnego pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, rzymskokatolickiej Parafii Matki Bożej Pocieszenia w Olszanicy.
↑ abWojciech Krukar, Paweł Swianiewicz, Tadeusz Andrzej Olszański, Paweł Luboński: Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty. Oficyna wydawnicza Rewasz, Pruszków 2020, s. 355. ISBN 978-83-8122-024-8.
.jpg)
.jpg)
