Stefan Janusz Müller (ur. 15 maja 1934 we Lwowie[1], zm. 28 lutego 2018[2] we Wrocławiu) – polski architekt, urbanista, teoretyk architektury, wykładowca Politechniki Wrocławskiej. Mąż architektki Marii Müller[3].
Życiorys
W 1956 r. ukończył architekturę na Politechnice Wrocławskiej i od tego samego roku związany był z pracownią wrocławskiego Miastoprojektu. Od 1964 r. był wykładowcą na Politechnice Wrocławskiej, od 1998 r. na stanowisku profesora nadzwyczajnego[3]. Jego praca naukowa koncentrowała się wokół teoretycznych i doktrynalnych podstaw współczesnej architektury, ze szczególnym uwzględnieniem związków pomiędzy zastałym środowiskiem przyrodniczym i kulturowym, a nową architekturą.
Od początku lat sześćdziesiątych XX w. wraz z żoną Marią prowadził autorską pracownię architektoniczną tworząc projekty domów mieszkalnych głównie we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku, a także obiektów użyteczności publicznej i kościołów. W swoim dorobku ma ponad czterdzieści realizacji architektonicznych[3].
W latach 1971–1976 był prezesem oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich, a w latach 1990–1992 architektem miasta Wrocławia i dyrektorem wydziału architektury i geodezji urzędu miejskiego we Wrocławiu[1]. Zorganizował dwie międzynarodowe wystawy architektoniczne TERRA 1 i TERRA 2. W 1974 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 2011 r. otrzymał honorową nagrodę wrocławskiego oddziału SARP[3].
Zmarł 28 lutego 2018 r. i został pochowany na cmentarzu przy ul. Smętnej na Sępolnie[1].
Ważniejsze dzieła
Galeria
Realizacje
-
"Galeriowiec" przy
ul. Grabiszyńskiej 133-135 we Wrocławiu, fasada
-
Tylna elewacja budynku mieszkalnego przy ul. Grabiszyńskiej z widocznymi galeriami i szybem windy.
-
Wschodnia pierzeja rynku w Jaworze
-
Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Domaszowicach
-
Kościół św. Stanisława Kostki we Wrocławiu
-
Parking wielopoziomowy przy ul. Szewskiej we Wrocławiu
Projekty niezrealizowane
Przypisy
Literatura
