Starzec – począwszy od starożytności chrześcijańskiej, szczególnie w tradycji wschodniej, doświadczony mnich uczący życia duchowego nowych adeptów życia mniszego i ascezy. Tzw. starczestwo było silnym ruchem duchowym w Rosji XIX w. Starcami, którzy na trwałe wpisali się w duchowość rosyjską byli m.in. Nił Sorski oraz Serafin z Sarowa. Ważne centrum tej duchowości stanowił do wybuchu rewolucji bolszewickiej 1917 r. Klasztor Optyński k. Kozielska. Jednym z bardziej znanych „starców” był św. Ambroży z Optiny, pierwowzór starca Zosimy w powieści Bracia Karamazow Fiodora Dostojewskiego. Żyjąc w odosobnieniu, w pustelniach starcy ci byli celem pielgrzymek wielu ważnych osobistości w życiu społecznym lub kulturalnym. Wielu z nich zostało kanonizowanych przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną. Tworzą oni tzw. Sobór Świętych Starców Optyńskich[1].
Przypisy
- ↑ Por. Ireneusz Cieślik: Starcy Pustelni Optyńskiej. Wyd. 2. Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec, 2012, s. 184, seria: Duchowość Wschodu i Zachodu. ISBN 978-83-7354-428-4..
Zobacz też
Bibliografia
- Cieślik, Ireneusz: Starcy Pustelni Optyńskiej. Wyd. 2. Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec, 2012, s. 184, seria: Duchowość Wschodu i Zachodu. ISBN 978-83-7354-428-4.
- Kołogriwow, J. SJ, O Świętym Starcu Serafinie [w:] Św. Serafim z Sarowa, Ogień Ducha Świętego, Kraków: Esprit, 2008, ISBN 978-83-60040-67-6, s.5-37.
- Opowieści pielgrzyma. Tłumaczenie Andrzej Wojnowski. Wydawnictwo "W drodze", Poznań 1999, wyd. 3, s. 173.
- Špidlík, Tomáš: Hezychazm w Rosji – Nil Sorski. W: Tenże: Wielcy mistycy rosyjscy. Kraków: Wydawnictwo "M", 1996, s. 115-132.
- Wipszycka, Ewa Egipt – Ojczyzna mnichów, w: Apoftegmaty Ojców Pustyni, Opracowanie i wybór ks. M. Starowieyski, Warszawa 1986 ATK Pisma Starochrześcijańskich Pisarzy 33, z.1 s. 17-47.
