Urodził się w rodzinie Wawrzyńca, profesora geologii, i Janiny z Ostoja-Polityńskich (1877–1953). Miał czterech braci: Jerzego Henryka (1902–1988), Henryka (1903–1975), Kazimierza (1904–1982) i Andrzeja (1911–2000). Po ukończeniu gimnazjum początkowo studiował rolnictwo. Ostatecznie w 1932 ukończył studia wyższe z dziedziny sztuki w Grupie Rysunkowej Politechniki Lwowskiej. Podczas studiów, w latach 1931–1933, był asystentem Jana Henryka Rosena. W 1935 był współorganizatorem Związku Zawodowego Artystów Plastyków we Lwowie. Dzięki stypendiom, w latach 1936–1938 uzupełniał studia malarskie we Francji i Włoszech. W latach 1939–1941 jako lwowiak należał do Związku Radzieckich Artystów Plastyków (podróżował m.in. do Moskwy i Charkowa).
W 1947 otrzymał stopień profesora. W latach 1947–50 był dyrektorem poznańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, a od 1949 pierwszym rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu (w 1949 stanowisko dyrektora zostało oficjalnie zastąpione stanowiskiem rektora). Funkcję rektora pełnił ponownie w latach 1965–1978, a w latach 1951–1962 sprawował tę funkcję na sopocko-gdańskiej ASP. W tej ostatniej był także dziekanem Wydziału Malarstwa (1962–1965). W początkach kariery tworzył w stylu socrealizmu. Jako rektor poznańskiej PWSSP stworzył w kierowanej przez siebie instytucji wybitne grono pedagogiczne, decydujące o prestiżu tej uczelni. Zaprosił do Poznania m.in. Magdalenę Abakanowicz, Stanisława Zamecznika czy Tadeusza Brzozowskiego[2].
W 1951 wstąpił do PZPR (wcześniej był związany ze Stronnictwem Demokratycznym), która wytypowała go na posła z okręgu Gdynia (1952–1956).
↑(aut. Wiesław Balcerak et al.), Vademecum wiedzy o Stronnictwie Demokratycznym: Stronnictwo Demokratyczne w działaniu wczoraj i dziś, Centralny Ośrodek Kształcenia Kadr Stronnictwa Demokratycznego im. Stanisława Kulczyńskiego, Warszawa 1984, s. 33 (informacja o członkostwie w SD i pomocy Żydom).
↑100-lecie UAP [online], 100lecie.uap.edu.pl [dostęp 2024-09-09](pol.).strona główna serwisu
