Stanisław Mazur (ur. 16 kwietnia 1897 w Kamionce Strumiłowej , zm. wiosna 1940 w Katyniu ) – chorąży piechoty Wojska Polskiego , ofiara zbrodni katyńskiej .
Urodził się jako syn Pawła i Marii, z domu Weber[1] I wojnie światowej , należał do Polskiej Organizacji Wojskowej . U kresu wojny zgłosił się do 3 Batalionu Strzelców Sanockich . Po uzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 służył w intendenturze 6 Armii sformowanej podczas wojny polsko-ukraińskiej oraz kompanii gospodarczej 19 Dywizji Piechoty (jako sierżant sztabowy), następnie przydzielony do 13 pułku Ułanów Wileńskich [2]
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września, został aresztowany przez Sowietów, po czym był przetrzymywany w obozie w Kozielsku , skąd został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu .
20 sierpnia 1922 w Sanoku jego żoną została Zofia z domu Pankiewicz[1] [3] [4]
Odznaczenia
Kamień przy Dębie Pamięci honorującym Stanisława Mazura w Sanoku
W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia podporucznika [5]
8 października 2012, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zostało zasadzony Dąb Pamięci upamiętniający Stanisława Mazura[6] [7]
Przypisy
Bibliografia
.JPG)
