Spółgłoska wargowo-zębowa

Fonetyka wargowo-zębowa

Spółgłoska wargowo-zębowa (labiodentalna) – spółgłoska wymawiana przy zbliżeniu górnych zębów (łac. dentes) do dolnej wargi (łac. labia)^[1].

Przykłady

W języku polskim wargowo-zębowo wymawia się /f/ w foka i /v/ (= w w woda)^[2] oraz spółgłoski zmiękczone /f'/ i /v'/^[3], np. w wyrazach wino, fiołek.

Lista spółgłosek wargowo-zębowych

Istnieją następujące spółgłoski wargowo-zębowe^[4]:

• spółgłoska szczelinowa wargowo-zębowa bezdźwięczna [f]
• spółgłoska szczelinowa wargowo-zębowa dźwięczna [v]
• spółgłoska nosowa wargowo-zębowa [ɱ]
• spółgłoska półotwarta wargowo-zębowa [ʋ]

Przypisy

1. Gimson 2008 ↓, s. 27.
2. Nagórko 2007 ↓, s. 42.
3. Nagórko 2007 ↓, s. 45-46.
4. International Phonetic Association 1999 ↓, s. IX.

Bibliografia

• Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.
• A. C. Gimson: Pronunciation of English. Londyn: Hodder Education, 2008. ISBN 978-0-340-958773.
• International Phonetic Association: Handbook of the International Phonetic Association. Nowy Jork: Cambridge University Press, 1999. ISBN 100-521-65236-7.Sprawdź autora:1.

Encyklopedie internetowe (Miejsce artykulacji):

• SNL: labiodental
• Catalana: 0118662