Sonata da camera – włoskie określenie sonaty kameralnej, typ sonaty triowej, stworzonej do świeckich przedstawień.
Jest to instrumentalny utwór okresu barokowego o budowie włoskiej suity, złożony z trzech lub więcej stylizowanych części tanecznych (czasem z częścią wstępową). Był komponowany na jeden lub kilka instrumentów i basso continuo.
Sonata da camera, w swojej najbardziej reprezentacyjnej postaci w twórczości Arcangelo Corellego (1653–1713) była układem dość płynnym z tego powodu, że obydwa rodzaje ówczesnej sonaty, a więc również sonata da chiesa, oddziaływały na siebie nawzajem. Ten obopólny wpływ przejawia się również u kompozytorów niemieckich, zwłaszcza u Georga Friedricha Händla.
Zobacz też
Bibliografia
- Józef Chomiński, Krystyna Wilkowska-Chomińska: Formy muzyczne. T. II: Wielkie formy instrumentalne. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 26, 167. ISBN 83-224-0224-4. (pol.).
- Danuta Wójcik: ABC form muzycznych. Musica Iagellonica, 1999, s. 101–102. ISBN 83-7099-103-3. (pol.).
- The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. S. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.). Brak numerów stron w książce
