Sobór Zmartwychwstania Pańskiego w Szui

Sobór Zmartwychwstania Pańskiego

Собор Воскресения Христова в Шуе

nr rej. 3710104000
sobór katedralny
Sobór Zmartwychwstania Pańskiego (z prawej) i wolnostojąca dzwonnica (z lewej)
Państwo	Rosja
Obwód	iwanowski
Miejscowość	Szuja
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	szujska
Katedra	od 2012
Wezwanie	Воскресение Христово (Zmartwychwstania Pańskiego)
Wspomnienie liturgiczne	Pascha
Historia Data rozpoczęcia budowy 1792 Data zakończenia budowy 1798 Data zamknięcia 1937 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1991
Dane świątyni Styl klasycystyczny Architekt I. I. Maricelli (dzwonnica) Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 1 106 m Dzwonnica • typ dzwonnicy wolnostojąca
Położenie na mapie obwodu iwanowskiego Szuja, sobór Zmartwychwstania Pańskiego
Położenie na mapie Rosji Szuja, sobór Zmartwychwstania Pańskiego
56°51′24,0″N 41°23′01,0″E

Sobór Zmartwychwstania Pańskiego (ros. Собор Воскресения Христова в Шуе (nazwa oficjalna) lub Воскресенский собор (nazwa potoczna)) – prawosławny sobór położony w Szui przy pl. Zielonym (пл. Зелёная). Katedra eparchii szujskiej.

Budynek soboru został zbudowany w latach 1792–1798 w stylu klasycystycznym. Wcześniej na jego miejscu stała drewniana, parafialna cerkiew Zmartwychwstania.

Najbardziej charakterystycznym elementem architektury soboru jest jego wolnostojąca, pięciokondygnacyjna dzwonnica, zbudowana według projektu i pod nadzorem I.I. Maricellego w latach 1810–1833, wysoka na 106 m^[1]. Jest to najwyższa w Europie wolnostojąca dzwonnica^[2].

W dzwonnicy wisiał w przeszłości jeden z największych dzwonów Rosji; miał on wysokość 5 arszynów (ok. 3,5 m) i średnicę 4 arszyny (ok. 2,8 m) i ważył 1270 pudów (ok. 21 ton).

W 1937 sobór został zamknięty przez władze komunistyczne i przeznaczony na magazyn. Zwrócony wiernym w 1991.

Drogocennym elementem wyposażenia soboru była Szujsko-Smoleńska Ikona Matki Bożej z 1655, uznana za cudowną w 1666. Przepadła bez śladu w latach 30. XX w.^[3]

Przypisy

1. Emporis: Voskresensky Sobor Belltower Shuya. [dostęp 2010-12-17]. (ang.).
2. Oкруг Шуя: ОСНОВНЫЕ ОБЪЕКТЫ ПАЛОМНИЧЕСКОГО ТУРИЗМА: ТУРИСТСКИЙ ПАСПОРТ городского округа Шуя. [dostęp 2010-12-17]. (ros.).
3. Храмы России: Собор Воскресения Христова в Шуе. [dostęp 2010-12-17]. (ros.).