Organizacja założona została w 1986 przez krytyka kulinarnego Carlo Petriniego we Włoszech jako opór przeciwko rosnącej popularności barów fast food (decyzja o powstaniu zapadła po otworzeniu przez sieć McDonald’s lokalu w zabytkowej części Rzymu, w pobliżu Hiszpańskich Schodów)[2], ale wkrótce rozprzestrzeniła się na 50 krajów i obecnie zrzesza ponad 80 tys. członków. Siedzibą organizacji jest miejscowość Bra w Piemoncie, we Włoszech, gdzie pracuje około 100 osób, zaś lokalnymi oddziałami Slow Food na całym świecie kieruje dodatkowo 800 wolontariuszy.
Obecnie ruch ten opisuje siebie samego jako ekogastronomiczna frakcja w ruchu ekologicznym, chociaż wielu mówi również o kulinarnym skrzydle ruchu alterglobalistów. Jego hasłami są: „dobre, czyste i sprawiedliwe” (ang. good, clean and fair)[3]. W Polsce convivium dolnośląskie do tych trzech wartości dodaje „lokalne”[4].
Od czasu do czasu Slow Food dokonuje bezpośrednich interwencji w transakcje rynkowe, na przykład chroniąc cztery tradycyjne rasy indyków amerykańskich (narragansett, jersey buff, standard bronze, bourbon red) poprzez zakup 4000 jaj i zlecenie wyhodowania z nich dorosłych zwierząt, które następnie trafiły na rynek[potrzebny przypis].
Program
Głównymi punktami programu ruchu Slow Food są:
Ochrona i promocja lokalnych i tradycyjnych sposobów produkcji żywności (przepisów i receptur) oraz jej producentów.
Promowanie kultury spożywania żywności, czyli celebrowania i delektowania się posiłkami zamiast szybkiego napełniania żołądków, zgodnie z zasadą „jeść dla przyjemności, a nie odżywiać się”.
Kupowanie świeżej żywności ze źródeł lokalnych, wytworzonej z użyciem tradycyjnych receptur i metod wytwarzania, wymagających czasu i odpowiedniego nakładu pracy.
Organizowanie
banków nasion w celu zachowanie naturalnej różnorodności upraw,
niewielkich wytwórni żywności, zwłaszcza szybko psującej się (np. rzeźnie),
obchodów dni lokalnej kuchni dla chronionych regionów produkcyjnych.
różnorodne programy polityczne wspierające rodzinne farmy.
Uniwersytet Nauk Gastronomicznych
Od października 2004 działa Uniwersytet Nauk Gastronomicznych[5] w Pollenzo, w Piemoncie. Czołowymi postaciami zaangażowanymi w to przedsięwzięcie są Carlo Petrini i Massimo Montanari, których celem jest promowanie świadomości dobrej żywności i prawidłowego odżywiania się.
Jest to internetowy katalog żywności, produktów należących do kultur i tradycji z całego świata, zagrożonych wyginięciem. Na liście mogą znaleźć się odmiany roślin, rasy zwierząt a także produkty przetworzone, wraz z technologią wytwarzania. Projekt prowadzi Fundacja Slow Food na rzecz Bioróżnorodności (ang. Slow Food Foundation for Biodiversity). Celem Arki[6] jest wyróżnienie produktów umieszczonych na liście i w ten sposób wsparcie ich przetrwania w społecznościach lokalnych[7]. W 2019 roku w Arce Smaku zarejestrowane były 5072 produkty, w tym 59 powiązane z Polską[8][9].
W samych Włoszech udało się ocalić 130 ginących wyrobów delikatesowych, takich jak soczewica z Abruzji[10], ziemniaki z Ligurii[11], czarny seler z Trevi[12], wezuwiańskie morele[13] i fioletowe szparagi z Albengi[potrzebny przypis][14].
