Obraz został namalowany w 1480, o czym informowała inskrypcja na ramie, która nie zachowała się do dziś. Z tej inskrypcji dowiadujemy się też, że w 1480 Pieter Buyltink i jego żona Katharina van Riebeke podarowali dzieło katedrze w Brugii, aby zostało umieszczone w kaplicy jednego z bractw. Pod koniec XVIII w. bractwo podarowało obraz generalnemu gubernatorowi austriackiemu Brabancji. Następnie dzieło stało się częścią kolekcji Beauharnais, Biron, a w 1813 Boisserée. W 1827 zakupił je Ludwik I Wittelsbach[2].
Opis
Obraz tradycyjnie nosi tytuł Siedem radości Marii, ale bywa także nazywany Życie Chrystusa i Marii, ponieważ uwiecznione są na nim epizody z życia Chrystusa. Nazwa tradycyjna jest jednak bardziej adekwatna, gdyż obraz nie uwzględnia scen dotyczących męki Chrystusa.
Malowidło składa się z wielu scen nakreślonych w sposób bardzo precyzyjny. Epizody uwidocznione na obrazie są następujące:
Siedem radości Marii – detal
Zwiastowanie
Ogłoszenie pasterzom faktu narodzenia Chrystusa
Boże Narodzenie
Ukazanie się gwiazdy trzem królom
Wizyta trzech króli u Heroda
Podróż trzech króli i ich pokłon narodzonemu Chrystusowi
Ich podróż powrotna
Rzeź niewiniątek
Kuszenie Chrystusa
Zmartwychwstanie
Pobożne kobiety u grobu Chrystusa
Ukazanie się Chrystusa zmartwychwstałego Marii Magdalenie
Chrystus w Emaus
Piotr chodzący po powierzchni wody
Ukazanie się Chrystusa Marii
Wniebowstąpienie
Zesłanie Ducha Świętego
Zaśnięcie i wniebowzięcie Marii.
Sceny, od których obraz bierze tytuł, czyli siedem radości Marii to: Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Pokłon Trzech Króli, ukazanie się Chrystusa zmartwychwstałego Marii, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego i Wniebowzięcie Marii.
W lewym dolnym rogu namalowany jest fundator dzieła, a w prawym dolnym rogu jego żona z synem.
