Jego ojciec był szoferem, matka zaś – kucharką, zatrudnioną przez zamożną rodzinę[2]. Już w młodym wieku uczył się podstaw gry na fortepianie i perkusji pod okiem nauczyciela muzyki, opłacanego przez pracodawcę matki[2].
Jeszcze w wieku chłopięcym przeprowadził się z rodziną do Chicago. Wkrótce otrzymał w prezencie swój pierwszy zestaw perkusyjny za ok. 150 dolarów[2]. Uczęszczał do Tilden High School, w której kontynuował naukę technik perkusyjnych oraz poznawał podstawy muzyki. Jednocześnie obserwował chicagowską scenę jazzową, zapoznając się z grą perkusistów takich, jak Zutty Singleton, „Baby” Dodds, Jaspar Taylor i Jimmy Bertrand[2]. Największy wpływ wywarł na niego Zutty Singleton[2].
Art Blakey: Catlett siadał przy werblu i sprawiał, że brzmiał jak motyl – tak ładnie – to nie miało nic wspólnego z głośnością. Potrafił grać za pomocą pary pałek równie cicho, jak przy użyciu pary miotełek. Miotełkami zaś potrafił grać tak jak pałkami. Był mistrzem. Próbowałam się na nim wzorować[4].
W 1949 ze względu na zły stan zdrowia musiał zrezygnować z wyjazdów w trasy koncertowe. Nie przestał jednak grać. W rodzinnym Chicago dostał stały angaż w klubie Jazz, Ltd. W ostatnich latach życia pracował w Nowym Jorku z Condonem i kontrabasistą i bandliderem Johnem Kirbym.
Na początku 1951 zachorował na zapalenie płuc[1]. Niedługo później, bo 25 marca, podczas koncertu wielkanocnego w The Chicago Opera House doznał śmiertelnego zawału serca[2][5]. Został pochowany na cmentarzu Burr Oak w miejscowości Alsip w stanie Illinois[6].
Małżeństwo i Sid junior
Jego żoną była Florence z d. Jackson, którą poznał, dając koncert w jej rodzinnym Waszyngtonie[7]. Po ślubie małżonkowie zamieszkali w Chicago. Mieli syna – Sidneya Leona juniora (ur. 1948), który w chwili śmierci ojca miał dwa lata. Sid junior został później zawodowym koszykarzem NBA, będąc zawodnikiem Cincinnati Royals[7].
Nagrody
1996 Wprowadzenie do Panteonu Sław Big-bandów i Jazzu (Big Band and Jazz Hall of Fame)[6] – pośmiertnie
