Siarczek ołowiu(II), PbS – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu siarkowodorowego i ołowiu na +II stopniu utlenienia. Jego postać mineralna – galena stanowi najważniejszą rudę ołowiu.
Otrzymywanie
Siarczek ołowiu(II) można przygotować w laboratorium w postaci czarnego osadu w wyniku przepuszczenia siarkowodoru przez rozcieńczony kwasowy roztwór soli ołowiu, jak na przykład azotan ołowiu(II) czy octan ołowiu(II):
- Pb2+ + H2S → PbS↓ + 2H+
Można go także otrzymać w bezpośredniej reakcji pierwiastków w podwyższonej temperaturze[1].
Właściwości fizyczne
Występowanie i zastosowanie
W przyrodzie występuje jako minerał galena. Większość ołowiu otrzymuje się właśnie z tej rudy. Czysty siarczek ołowiu(II) jest stosowany w technologii materiałów mikro- i optoelektronicznych (np. ogniwa fotoelektryczne, lasery). Stosowany jest także jako detektor w czujnikach promieniowania podczerwonego[3]. Znajduje zastosowanie w wysokotemperaturowych i wysokociśnieniowych smarach[4] oraz do glazurowania wyrobów ceramicznych[1]. Używany jest także jako katalizator w procesie rafinacji ropy naftowej, usuwający tiole[1].
Przypisy
Bibliografia
