Scott Macartney (ur. 19 stycznia 1978 w Seattle) – amerykański narciarz alpejski, brązowy medalista mistrzostw świata juniorów.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 28 listopada 1994 roku w Copper Mountain, gdzie w zawodach FIS Race nie ukończył pierwszego przejazdu w slalomie. W 1997 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Schladming, gdzie jego najlepszym wynikiem było osiemnaste miejsce w supergigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Megève zdobył brązowy medal w zjeździe, a w supergigancie był dziesiąty.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 27 listopada 1999 roku w Vail, zajmując 37. miejsce w zjeździe. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 2 lutego 2002 roku w Sankt Moritz, zajmując 24. miejsce w tej samej konkurencji. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 18 stycznia 2006 roku w Garmisch-Partenkirchen, kończąc supergiganta na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzielił Austriaka Christopha Grubera i Kjetila André Aamodta z Norwegii. W kolejnych startach jeszcze jeden raz znalazł się w czołowej trójce: 15 grudnia 2007 roku w Val Gardena był trzeci w zjeździe. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006, kiedy zajął 42. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji supergiganta był piętnasty.
Na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku zajął 25. miejsce w supergigancie i 29. miejsce w zjeździe. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk w Turynie jego najlepszym wynikiem było siódme miejsce w supergigancie. Zajął też między innymi 28. miejsce w tej samej konkurencji na mistrzostwach świata w Bormio w 2005 roku.
Podczas zjazdu Pucharu Świata w Kitzbühel 19 stycznia 2008 roku, dniu swoich 30. urodzin, miał upadek. Podczas ostatniego skoku przed metą stracił panowanie nad nartami i przy prędkości ponad 140 km/h plecami uderzył o ziemię. Stracił na krótko przytomność, dostał drgawek, spadł mu kask, co dodatkowo zwiększyło ryzyko urazów głowy. Został przetransportowany helikopterem do szpitala w Innsbrucku. Stwierdzono u niego uraz czaszki i zdecydowano, że przez jakiś czas pozostanie w stanie sztucznej śpiączki. Trwała ona cztery dni, po czym został przewieziony do USA na dalsze leczenie[1].
27 marca 2010 roku zakończył karierę[2].
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwycięzca
|
29.
|
10 lutego
|
2002
|
Salt Lake City
|
Zjazd
|
1:39,13
|
+2,73
|
Fritz Strobl
|
25.
|
16 lutego
|
2002
|
Salt Lake City
|
Supergigant
|
1:21,58
|
+4,22
|
Kjetil André Aamodt
|
15.
|
12 lutego
|
2006
|
Sestriere
|
Zjazd
|
1:48,80
|
+1,88
|
Antoine Dénériaz
|
16.
|
14 lutego
|
2006
|
Sestriere
|
Kombinacja
|
3:09,45
|
+3,70
|
Ted Ligety
|
7.
|
18 lutego
|
2006
|
Sestriere
|
Supergigant
|
1:30,65
|
+0,58
|
Kjetil André Aamodt
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwycięzca
|
27.
|
26 lutego
|
1997
|
Schladming
|
Zjazd
|
1:32,21
|
+2,38
|
Matteo Berbenni
|
18.
|
27 lutego
|
1997
|
Schladming
|
Supergigant
|
1:14,96
|
+1,16
|
Martin Stocker
|
DNF2
|
28 lutego
|
1997
|
Schladming
|
Gigant
|
2:00,57
|
-
|
Benjamin Raich
|
DNF1
|
1 marca
|
1997
|
Schladming
|
Slalom
|
1:34,80
|
-
|
Mitja Dragšič
|
3.
|
26 lutego
|
1998
|
Megève
|
Zjazd
|
1:20,39
|
+0,23
|
Andreas Buder
|
10.
|
27 lutego
|
1998
|
Megève
|
Supergigant
|
1:27,52
|
+1,47
|
Freddy Rech
|
62.
|
28 lutego
|
1998
|
Megève
|
Gigant
|
2:01,62
|
+8,00
|
Benjamin Raich
|
20.
|
1 marca
|
1998
|
Megève
|
Slalom
|
1:23,06
|
+6,86
|
Benjamin Raich
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w zawodach
- Garmisch-Partenkirchen – 29 stycznia 2006 (supergigant) – 2. miejsce
- Val Gardena – 15 grudnia 2007 (zjazd) – 3. miejsce
Przypisy
Linki zewnętrzne