Sala samobójców – polski film psychologiczny z 2011 roku w reżyserii Jana Komasy, zrealizowany według własnego scenariusza. Głównym bohaterem filmu jest nastolatek Dominik (Jakub Gierszał), który w wyniku upokorzenia przez rówieśników rezygnuje z chodzenia do szkoły i wkracza do wirtualnej platformy społecznościowej o tytułowej nazwie, prowadzonej przez tajemniczą Sylwię (Roma Gąsiorowska). Wirtualna „sala samobójców” jest wzorowana na ówcześnie popularnej platformie Second Life[2].
Istotną innowacją Sali samobójców w skali polskiego pełnometrażowego filmu fabularnego było połączenie sekwencji toczących się w świecie rzeczywistym z komputerowymi animacjami o umownej stylistyce[2]. Film miał swoją międzynarodową premierę 12 lutego 2011 na 61. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, gdzie został pokazany w sekcji Panorama Special[3][4][5], natomiast jego oficjalna polska premiera odbyła się 28 lutego w Złotych Tarasach w Warszawie[6]. 4 marca 2011 miała z kolei miejsce polska kinowa premiera filmu[4][7].
Sala samobójców spotkała się z mieszanymi recenzjami krytyków. Jedni chwalili film za wagę podejmowanego tematu samotności w sieci[8][9], inni ganili go za banalne przesłanie skrojone pod z góry wyłożoną tezę[10][11]. W 2020 odbyła się premiera kontynuacji filmu pod tytułem Sala samobójców. Hejter[12], również w reżyserii Jana Komasy.
Fabuła
Główny bohater filmu, Dominik Santorski, jest wrażliwym i nieco zagubionym nastolatkiem, synem zamożnych rodziców. Koledzy szkolni posądzają go o skłonności homoseksualne, wyśmiewają go na portalach społecznościowych i odsuwają się od niego. Dominik, upokorzony, odmawia chodzenia do szkoły i przygotowywania się do matury. Na to nakładają się problemy z rodzicami, prawie ciągle nieobecnymi w domu. Wpadłszy w głęboką depresję, Dominik zamyka się w czterech ścianach swojego pokoju i przestaje w ogóle wychodzić z domu. Jednocześnie poprzez internet poznaje tajemniczą dziewczynę o imieniu Sylwia, fascynującą się śmiercią i samookaleczeniem, i nawiązuje z nią więź emocjonalną i intelektualną. Dominik z biegiem czasu traci kontakt ze światem rzeczywistym, coraz bardziej przynależąc do świata wirtualnego.
Obsada
Ścieżka dźwiękowa
4 kwietnia, miesiąc po premierze filmu, ukazała się płyta z oficjalną muzyką. Wśród artystów, reprezentujących głównie muzykę alternatywną, znajdują się m.in. Michał Jacaszek, Rykarda Parasol i Kyst[13].
Pełna lista utworów
- Adam Walicki – „Romans”
- Kyst – „Grass So Bright”
- Rykarda Parasol – „Baudelaire”
- Stereo Total – „C’est la mort”
- Jacaszek – „Innerperspective”
- Kyst – „Climb Over”
- Jacaszek – „Introspection”
- Wet Fingers – „Turn Me On”
- Jacaszek – „Introspective”
- Billy Talent – „Nothing to Lose”
- Billy Talent – „White Sparrows”
- Jacaszek – „Introspective”
- Blakfish – „Jeremy Kyle is a Marked Man”
- Jacaszek – „Selfescape”
- Jacaszek – „Inscape”
- Kyst – „How I Want”
- Jacaszek – „Selfescape”
- Chouchou – „Sign 0”
- Włodek Pawlik Qartet featuring Randy Brecker – „Sally with Randy”
- Wet Fingers – „Rock with me pumpin trump”
- Magdalena Żuk – „Mazurek op 17 nr 4” (Chopin)
- Rykarda Parasol – „Cherry is Gone”
Nagrody
W kwietniu 2011 film otrzymał nagrodę Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych na Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego Off Plus Kamera[14][15], a w czerwcu 2011 na 36. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych nagrodę „Srebrne Lwy” oraz nagrody indywidualne: dla Bartosza Putkiewicza za dźwięk i dla Doroty Roqueplo za kostiumy (również w filmie Młyn i krzyż)[16]. Jakub Gierszał za rolę Dominika otrzymał nominację do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego 2011. W konkursie dostał Nagrodę Publiczności[17]. W listopadzie 2011 na rozdaniu nagród filmowych przyznawanych przez czytelników miesięcznika „Film” – Złotych Kaczek obraz otrzymał trzy statuetki w kategoriach: Najlepsze Zdjęcia, Najlepszy Scenariusz i Najlepszy Film sezonu 2010/2011. Ponadto Jakub Gierszał za rolę Dominika otrzymał nagrodę w kategorii Najlepszy Aktor[18].
Przypisy
- ↑ Suicide Room (2011) [online], Allmovie [dostęp 2020-03-09] (ang.).
- ↑ a b RafałR. Stanowski RafałR., Adam Torczyński: animacja nie musi być rozbuchana [online], Onet.pl, 3 kwietnia 2011 [dostęp 2020-03-09] .
- ↑ Film na stronach festiwalu Berlinale.
- ↑ a b Sala samobójców (2011). [w:] Filmy [on-line]. naekranie.pl. [dostęp 2021-03-04]. (pol.).
- ↑ Światowa premiera „Sali samobójców” na Berlinale 2011. [w:] Wiadomości [on-line]. kultura.onet.pl, 2011-01-19. [dostęp 2021-03-04]. (pol.).
- ↑ Relacja z premiery „Sali samobójców”, orange.pl, 5 marca 2011 [dostęp 2021-03-04] [zarchiwizowane 2022-06-26] (pol.).
- ↑ Premiera filmu Sala samobójców. teatrpolski.wroc.pl, 2011-03-04. [dostęp 2021-03-04]. (pol.).
- ↑ PiotrP. Śmiałowski PiotrP., Sala samobójców, „Kino” (3), 2011 [dostęp 2020-03-09] . Brak numerów stron w czasopiśmie
- ↑ RafałR. Donica RafałR., Sala samobójców. Niepolski film polski [online], Film.org.pl, 8 lipca 2018 [dostęp 2020-03-09] .
- ↑ DawidD. Rydzek DawidD., Siedząc w kinie zwanym salą samobójców [online], Na Ekranie, 4 marca 2011 [dostęp 2020-03-09] .
- ↑ MichałM. Walkiewicz MichałM., W sieci [online], Filmweb, 3 marca 2011 [dostęp 2020-03-09] .
- ↑ Sala samobójców. Hejter w serwisie Filmweb.
- ↑ Oficjalny soundtrack Sali samobójców.
- ↑ Nagroda FIPRESCI – Festiwal OffPlusCamera. offpluscamera.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-04)].
- ↑ FIPRESCI – Awards. fipresci.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-21)].
- ↑ Złote Lwy dla Jerzego Skolimowskiego [online], festiwalgdynia.pl, 11 czerwca 2011 [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-12] .
- ↑ Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego dla Magdaleny Popławskiej, stopklatka.pl, 7 listopada 2011 [dostęp 2024-03-25] [zarchiwizowane 2014-12-28] (pol.).
- ↑ „Sala samobójców” zgarnęła najwięcej Złotych Kaczek, tvn24.pl, 23 listopada 2011 [dostęp 2024-03-19] [zarchiwizowane 2014-12-27] (pol.).
Linki zewnętrzne
| 2000-09 |
|
|---|
| 2011-19 |
|
|---|
| 2020-29 |
|
|---|
| Seriale TV |
|
|---|
