Po wybuchu I wojny światowej krążownik brał udział w pierwszej akcji bojowej floty austro-węgierskiej, jakim było ostrzeliwanie radiostacji i linii kolejowej w okolicach Antivari (ob. Bar) w Czarnogórze 8 sierpnia 1914 r. Dowódcą był komandor por. Paul Pachner[3]. W ciągu kolejnych dni prowadził blokadę wybrzeża Czarnogóry. 16 sierpnia 1914 roku rano „Zenta”, patrolująca tam wraz z niszczycielem SMS „Ulan”, została zaskoczona przez główne siły marynarki francuskiej wraz z okrętami brytyjskimi, w składzie m.in. 13 pancerników. Dowódca „Zenty” rozkazał odwrót do Cattaro, co udało się „Ulanowi”, lecz dysponujący mniejszą prędkością krążownik nie zdołał uciec. Płynąc możliwie blisko brzegu, dogoniony przez okręty ententy, odmówił poddania się i podjął walkę. Ostrzeliwany przez liczne okręty, z pancernikiem „Courbet”(inne języki) na czele, krążownik zatonął o 9.30 w pobliżu Antivari. Zginęło 173 ludzi załogi, 139 dostało się do brzegu i zostało wziętych do czarnogórskiej niewoli[3].
Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway's All The World's Fighting Ships 1880-1905. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. Brak numerów stron w książce
Károly Csonkaréti: Marynarka Wojenna Austro-Węgier w I wojnie światowej 1914-1918. Wydawnictwo: Arkadiusz Wingert, 2004. ISBN 83-918940-3-7.
