Rosica Stamenowa
Росица Стаменова
| Data i miejsce urodzenia
|
6 marca 1955
Staro seło
|
| Wzrost
|
167 cm
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
Rosica Szianowa Stamenowa, później Christowa (bułg. Росица Шянова Стаменова, później Христова, ur. 6 marca 1955 we wsi Staro seło[1]) – bułgarska lekkoatletka, sprinterka, dwukrotna medalistka halowych mistrzostw Europy.
Specjalizowała się w biegu na 400 metrów. Zajęła 4. miejsce na tym dystansie na halowych mistrzostwach Europy w 1980 w Sindelfingen[2].
Wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie, gdzie odpadła w półfinale biegu na 400 metrów, a sztafeta 4 × 400 metrów z jej udziałem nie ukończyła biegu finałowego[1].
Zdobyła brązowy medal w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie[3]. Odpadła w półfinale na tym dystansie podczas mistrzostw świata w 1983 w Helsinkach, a sztafeta 4 × 400 metrów z jej udziałem zajęła w finale 7. miejsce[4].
Ponownie zdobyła brązowy medal na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1984 w Göteborgu[5]. Nie wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles z powodu bojkotu tej imprezy przez Bułgarię. Na zawodach Przyjaźń-84 zorganizowanych w Pradze dla sportowców z państw bojkotujących igrzyska zajęła 6. miejsce na 400 metrów oraz trzecie w sztafecie 4 × 400 metrów[6]. Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie wystąpiła jedynie w sztafecie 4 × 400 metrów, w której zajęła wraz z koleżankami 4. miejsce[7].
Odpadła w eliminacjach na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin[8], a na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis zajęła na tym dystansie 5. miejsce[9]. Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie zajęła 8. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów[4]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1988 w Budapeszcie zajęła 6. miejsce w finale biegu na 400 metrów[10].
Czterokrotnie ustanawiała rekordy Bułgarii na 400 metrów do wyniku 50,82 (16 sierpnia 1984 w Pradze)[11].
Była mistrzynią Bułgarii na 400 metrów w 1984, 1985 i 1988[12] oraz halową mistrzynią na tym dystansie w 1979, 1980, 1983, 1984, 1987 i 1988[13].
Przypisy
- ↑ a b Rositsa Stamenova [online], olympedia.org [dostęp 2021-02-02] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 462 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 476 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ a b IAAF WORLD CHAMPIONSHIPS, STATISTICS HANDBOOK, MOSCOW 2013 [online], International Association of Athletics Federations, 213, 299 i 300 [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 480 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Henryk Sozański. Praga '84. „Lekkoatletyka”. 10, s. 29-35, 1984.
- ↑ Mirko Jalava red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 195.
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 496 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Ist IAAF World Indoor Championships Indianapolis, United States 06 Mar 1987 – 08 Mar 1987 400 Metres Women Final Result [online], iaaf.org [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 502 [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 228. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Bulgarian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ Bulgarian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2013-09-22] (ang.).
Linki zewnętrzne
