Rondel – utwór wywodzący się z poezji starofrancuskiej. Składa się z ośmiowersowych strof, a jego charakterystyczną cechą jest układ rymów (abaAabaB) i powtarzanie określonych wersów. Istnieją też późniejsze modyfikacje – trzy strofy złożone zwykle z 12–15 wersów o 2 rymach[1]; dwa pierwsze wersy powtarzają się w środku i na końcu układu, a zawierają najczęściej refleksję.
Własną wersję rondelu – roundel – wypracował angielski poeta Algernon Charles Swinburne[2].
Bibliografia
- Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.
Przykłady
Przypisy
- ↑ Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 327-328. ISBN 978-83-233-4066-9.
- ↑ Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s. 162.
