Rodzina planetoidy Hilda – rodzina złożona z planetoid o półosi wielkiej o długości pomiędzy 3,7 a 4,2 au, ekscentryczności orbity większej niż 0,07 oraz o inklinacji poniżej 20°. Jest to dynamiczna rodzina obiektów, które znajdują się w rezonansie orbitalnym 3:2 z Jowiszem. Daje się w niej wyróżnić dwie rodziny planetoid w klasycznym znaczeniu, pochodzące z rozpadu ciała macierzystego: właściwą rodzinę planetoidy (153) Hilda oraz rodzinę planetoidy (1911) Schubart[1].
Obiekty z rodziny Hildy w swoich apheliach grupują się w pobliżu orbity Jowisza w jednym z trzech punktów: po przeciwnej stronie orbity niż planeta, albo 60° przed lub za Jowiszem, w pobliżu punktów libracyjnych L4 i L5. Ze względu na rezonans orbitalny w przeciągu trzech okrążeń Słońca każda planetoida z tej rodziny przechodzi przez te trzy punkty.
Nazwa obiektów pochodzi od planetoidy (153) Hilda odkrytej w 1875 przez Johanna Palisę. Analizy z maja 2011 roku, obejmujące 1023 planetoidy należące do tej rodziny, wykazały, że dominują w niej planetoidy typu D (ok. 67% obiektów o średnicy większej niż 30 km), następne pod względem liczebności są obiekty typu P i C (łącznie ok. 27%)[1].
W czerwcu 2009 roku w atmosferę Jowisza uderzyła planetoida prawdopodobnie należąca do tej rodziny[2].
Przykładowe parametry orbit planetoid należących do rodziny Hildy (stan z lipca 2022)[3][4][5]:
Zobacz też
Przypisy
