Renata Zwoźniakowa
Renata Prawdzic-Rudzka
| Imię i nazwisko
|
Renata Prawdzic-Rudzka Zwoźniakowa
|
| Data i miejsce urodzenia
|
8 grudnia 1932
Łódź
|
| Data śmierci
|
6 stycznia 1997
|
| Narodowość
|
Polska
|
| Język
|
polski
|
| Ważne dzieła
|
|
"Liście laurowe i bobkowe"
|
Renata Prawdzic-Rudzka Zwoźniakowa (ur. 8 grudnia 1932 w Łodzi[1], zm. 6 stycznia 1997) – polska pisarka i krytyk teatralny, przedstawicielka małego realizmu. Żona polskiego historyka i dziennikarza Zdzisława Zwoźniaka.
Absolwentka KUL[1]. Jako eseistka i krytyk teatralny była wzorem postawy moralnej intelektualisty w czasach PRL, a w jej domu skupiały się w czasie stanu wojennego niezależne środowiska twórcze. Jej twórczość zebrano w tomie "Liście laurowe i bobkowe"[2][3].
Zmarła 6 stycznia 1997 roku na raka gardła, po dziewięciu miesiącach walki o życie[4].
Nagrody
W 1996 roku otrzymała nagrodę Zarządu Regionu „Solidarności” za „książkę roku”, a katowicki Oddział SDP przyznał jej nagrodę specjalną za wybitne humanistyczne walory jej publikacji i ideowo-moralną postawę[4].
Upamiętnienie
- Jedna z ulic w Katowicach została nazwana jej imieniem.
Przypisy
Literatura
- Renata Zwoźniakowa, Liście laurowe i bobkowe, wyd. EGO Stowarzyszenie Pisarzy Polskich 1996.
