Urodziła się w zamożnej, ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej jako jedno z siedmiorga dzieci. Jej pierwszym nauczycielem był starszy brat Abraham. Ze względu na płeć nie mogła studiować w Royal Academy i dlatego podjęła naukę w Spitalfields School of Design. Później pracowała jako asystentka prerafaelityJohna Everetta Millais’go, znała Edwarda Burne-Jonesa i kilkakrotnie pozowała dla niego. W latach 1852–1869 wystawiała w Royal Academy. Malowała portrety, sceny rodzajowe. obrazy historyczne i religijne, wykonywała też ilustracje do czasopism. Wiele jej prac subtelnie porusza tematykę niesprawiedliwości społecznej i równouprawnienia płci. W 1859 malarka dołączyła do grupy trzydziestu ośmiu kobiet artystów domagających się od Akademii Królewskiej, by ta otworzyła swoje podwoje dla kobiet[1].
Życie Rebekki Solomon było tragiczne, nigdy nie wyszła za mąż i żyła w cieniu swoich braci. Początkowo opiekowała się chorym na serce Abrahamem, a po jego przedwczesnej śmierci zamieszkała z Simeonem. Hulaszczy tryb życia młodszego brata oraz skandal jaki wywołał w 1873 roku zniszczyły jej karierę i życie osobiste. Według niepotwierdzonych do końca źródeł, podobnie jak Simeon cierpiała na chorobę alkoholową, zginęła pod kołami powozu 20 listopada 1886.
Zachowane prace malarki są nieliczne i rozproszone w kolekcjach prywatnych[2].
