Ramón María de Termeyer (ur. 1740 w Kadyksie[1], zm. 1814? w Faenzie) – hiszpański jezuita, misjonarz i przyrodnik.
W 1764 został wysłany z misją w okolice La Plata, przebywał wśród tamtejszych Indian Mocoví do 1767 roku, kiedy to jezuici opuścili hiszpańskie kolonie w Ameryce. Osiadł wtedy w Mediolanie. W 1781 roku opisał właściwości elektryczne węgorzy elektrycznych („anguilla tremante”) i przeprowadził szereg doświadczeń mających na celu wyjaśnienie tychże[2]. Prowadził też nadania nad pająkami, i podjął próby wytwarzania tkanin z pajęczych nici[3]. Między 1810 a 1820 roku opublikował w Mediolanie broszurę na ten temat. Jedyny znany egzemplarz został podarowany przez autora baronowi de Walckenaer. W latach 60. XIX wieku zakupił ją Burt G. Wilder, który przetłumaczył pracę na język angielski.
Wśród opisanych przez Termeyera gatunków jest chrząszcz Lucanus minimus De Termeyer, 1784 (nomen dubium)[4].
Prace
Przypisy