Raimonds Ojārs Pauls (ur. 12 stycznia 1936 w Rydze[1]) – łotewski kompozytor, pianista i polityk, parlamentarzysta, w latach 1990–1993 minister kultury. Uznawany za najbardziej cenionego łotewskiego kompozytora muzyki popularnej[2][3].
Życiorys
Naukę gry na fortepianie zaczął w wieku czterech lat. Uczył się w szkołach muzycznych, w 1958 ukończył studia w konserwatorium łotewskim, na którym później kształcił się również w zakresie kompozycji. W 1967 dołączył do Związku Kompozytorów Łotewskich. W 1956 współtworzył orkiestrę radiową, w tym samym roku nagrał swoją pierwszą piosenkę. Związany następnie z Filharmonią Łotewską i ryskimi orkiestrami, był m.in. dyrektorem muzycznym Rīgas estrādes orķestris. W 1971 założył własną grupę pod nazwą „Modo”, a w 1985 zespół „Remix”. Od 1979 pełnił dyrektorskie funkcje w łotewskim radiu i telewizji[3]. Od końca lat 70. prowadził programy w łotewskiej telewizji[4].
Jako kompozytor tworzył m.in. muzykę do produkcji teatralnych i filmowych[2], a także utwory chóralne i jazzowe[3] oraz muzykę baletową[2]. Współpracował z takimi poetami jak Andriej Wozniesienski czy Ilja Rieznik. Tworzył piosenki dla Ałły Pugaczowej (m.in. przeboje „Miłlion ałych roz” i „Maestro”[2]), Walerija Leontjewa i Laimy Vaikule[4]. Zyskał dzięki temu znaczną popularność w Rosji[2].
W 1988 został przewodniczącym państwowego komitetu do spraw kultury, a rok później ministrem kultury Łotewskiej SRR. Pozostał na tym stanowisku również po odzyskaniu w 1990 przez Łotwę niepodległości, zajmując je do 1993[3]. W latach 1993–1998 pełnił funkcję doradcy prezydenta Łotwy do spraw kultury. Do 1995 był jednocześnie dyrektorem artystycznym i dyrygentem orkiestry „Big bends” przy Latvijas Radio[3].
W 1998 założył i stanął na czele ugrupowania pod nazwą Nowa Partia[5]. Partia wprowadziła w tym samym roku swoją reprezentację do Sejmu, a jej lider uzyskał mandat poselski[3]. Formacja uległa jednak dezintegracji[5]. Raimonds Pauls dołączył do Partii Ludowej. Z jej ramienia zasiadał w parlamencie przez dwie kolejne kadencje (2002–2010)[6][7].
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ The Creative Biography of Raimonds Pauls. raimondspauls.lv. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e Raimonds Pauls w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2018-02-24].
- ↑ a b c d e f Pauls, Raimonds. musicabaltica.com. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
- ↑ a b Birgit Beumers: Pop Culture Russia! Media, Arts, and Lifestyle. Santa Barbara: ABC-CLIO, 2005, s. 260. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
- ↑ a b Leaders of Latvia. zarate.eu. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
- ↑ Frakcijas 8.Saeimā. saeima.lv. [dostęp 2018-02-24]. (łot.).
- ↑ 9.Saeima: Raimonds Pauls. [dostęp 2018-02-24]. (łot.).
- ↑ Triju Zvaigžņu Ordeņa domes paziņojums. vestnesis.lv, 1995-04-19. [dostęp 2019-12-27]. (łot.).
- ↑ Lāčplēša dienā valsts augstākos apbalvojumus saņems arī divi liepājnieki. liepajniekiem.lv, 2008-11-10. [dostęp 2019-12-27]. (łot.).
- ↑ Указ Президента Российской Федерации от 06.07.2010 г. № 834 „О награждении государственными наградами Российской Федерации Паулса Р.В. и Баршевского А.”. kremlin.ru, 6 lipca 2010. [dostęp 2019-12-26]. (ros.).
- ↑ Ռ. Պաուլսին Պատվո շքանշանով պարգևատրելու մասին. president.am, 2013-10-14. [dostęp 2019-12-27]. (orm.).
- ↑ Raimondam Paulam – jau otrais triju Zvaigžņu ordenis. la.lv, 2016-04-15. [dostęp 2019-12-26]. (łot.).
- ↑ Раймонд Паулс принял грузинский Орден Чести из рук советника президента Грузии. baltnews.com, 2017-12-08. [dostęp 2019-12-27]. (ros.).
- ↑ Latvian maestro Raimonds Pauls awarded Japanese state decorations. lsm.lv, 2020-11-03. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).
