W sierpniu i na początku września 1983 r. zespół Queen i producent Mack zrealizowali nagranie piosenki w studiu Record Plant (Los Angeles)
Inspiracją do napisania utworu, jak utrzymuje Taylor, było wyrażenie, często używane przez jego najstarszego (wówczas 3-letniego) syna, od którego wziął się tytuł piosenki. Perkusista zamierzał początkowo umieścić go na swoim solowym albumie, lecz Freddie Mercury po zapoznaniu się z utworem doszedł do wniosku, że jest to wielka okazja na stworzenie przeboju. Basista John Deacon i gitarzysta Brian May przychylili się do zdania Mercury’ego i Taylor dokończył utwór wraz z resztą zespołu, rezygnując tym samym z solowej wersji.
Na głównych listach przebojów w Belgii (Flandrii)[1], Danii[2], Europie[3], Finlandii[4], Irlandii[5] i Szwecji[6] singiel z piosenką dotarł do 1. miejsca. W Polsce, na liście przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia, utwór zadebiutował 4 lutego 1984 roku i dotarł do pozycji 1. W sumie spędził w zestawieniu 13 tygodni[7].
Na koncertach
Piosenka „Radio Ga Ga” była wykonywana na żywo przez zespół Queen podczas tras koncertowych w latach 1984–1986. Utwór był jednym z sześciu, które grupa wykonała podczas koncertu Live Aid w 1985 roku. Podczas The Freddie Mercury Tribute Concert w 1992 roku piosenkę wykonał brytyjski wokalista Paul Young. Podczas tras koncertowych Queen + Paul Rodgers od 2005 do 2009 roku utwór śpiewał Roger Taylor.
Teledysk
Swą popularność piosenka zawdzięcza w pewnym stopniu nowatorskiemu jak na owe czasy teledyskowi. Część teledysku jest czarno-biała, druga część natomiast kolorowa. Oprócz całej gamy efektów specjalnych, członkowie Queen wykorzystali podczas jego realizacji elementy niemieckiego filmu Fritza LangaMetropolis (1927)[8].
W pierwszej części teledysku członkowie grupy jadą samochodem „z przyszłości”. W następnej części Mercury w czerwonym kostiumie wchodzi do komnaty z zegarem i przesuwa jego wskazówki. Po chwili pojawiają się sylwetki trzech pozostałych członków grupy (Taylor, May, Deacon). Najwięcej kłopotów sprawiła scena z refrenu utworu, w której członkowie zespołu wraz z tłumem rytmicznie klaszczą w dłonie. Muzycy długo nie mogli sobie poradzić z synchronizacją oklasków.
W artykule „Wideoklik” (aut. B. Chaciński), który w 2011 roku opublikowano na łamach polskiego tygodnika społeczno-politycznego „Polityka” teledysk do „Radio Ga Ga” zestawiono wśród „10 wideoklipów, które wypada znać” (pozostałe to m.in. „Video Killed the Radio Star” i „Thriller”)[8].
Nawiązania
Amerykańska piosenkarka Stefani Germanotta przyjęła swój pseudonim Lady Gaga inspirując się tytułem tej piosenki[9].
.jpg)
![[15]](#cite_note-bac-lac.gc.ca-nlc008388.6262.gif-15){kind=link}
