Półautomatyczny przyrząd chemika zwiadowcy PPChR – radziecki przyrząd rozpoznania bojowych środków trujących używany także w ludowym Wojsku Polskim.
Charakterystyka przyrządu
Półautomatyczny przyrząd chemika zwiadowcy PPChR przeznaczony jest do wykrywania środków trujących typu sarin, soman, VX, fosgen, difosgen, cyjanowodór, chlorocyjan, iperyt w powietrzu oraz orientacyjnego określania środków trujących typu sarin, soman, iperyt[1]. Przyrząd PPChR montowany był na samochodach opancerzonych BRDM-2rs bądź samochodach GAZ-69rs lub później UAZ-469rs[2].
- Dane taktyczno-techniczne[2]
- obsługa – 1 żołnierz (dowódca patrolu),
- czas przygotowania do pracy – 1 do 1,5 minuty[a],
- czas wykrywania środków trujących – 2 do 5 minut,
- masa przyrządu – 1,8 kg.
Budowa przyrządu
W skład przyrządu wchodzą[3]:
- zasilana prądem elektrycznym z akumulatora samochodu o napięciu 12–13 V pompa przyrządu automatycznie przepompowywała powietrze przez rurki wskaźnikowe, a grzałka zamontowana w pompce podgrzewała przepompowane powietrze, co przyspieszało reakcje chemiczne zachodzące w rurkach wskaźnikowych. W praktyce nie można było posługiwać się przyrządem PPChR poza pojazdem.
- nasadka,
- kasety z rurkami wskaźnikowymi[b],
- 15 filtrów przeciwdymnych,
- 20 blankietów meldunkowych,
- zestaw części zapasowych,
- naczynie z olejem,
- instrukcja:
- o wykrywaniu środków trujący typu sarin,
- o posługiwaniu się przyrządem,
- książka obsługi technicznej.
Uwagi
- ↑ W niskich temperaturach trzeba poczekać kilka minut na nagrzanie się grzałki.
- ↑ Kaseta zawiera 40 rurek wskaźnikowych z jednym czerwonym pierścieniem i kropką, 20 z trzema zielonymi pierścieniami, 20 z jednym żółtym pierścieniem[1].
Przypisy
Bibliografia