Pucołowski Stawek

Pucołowski Stawek wiosną i widok na Tatry

Zobacz multimedia związane z tematem: Pucołowski Stawek

Pucołowski Stawek – niewielkie jeziorko na polanie Srokówki w Gorcach (w ludowej podhalańskiej gwarze jeziora nazywane są stawami). Znajduje się na południowych stokach Wyszniej w górnej części Srokówek, na granicy z lasem^[1]. Pierwszy raz pisał o nim w Dzienniku podróży do Tatrów Seweryn Goszczyński, który gościł przez jakiś czas na dworze Leona Przerwy-Tetmajera w Łopusznej, a Wysznia była ulubionym miejscem jego spacerów. Tutaj też nad Pucołowskim Stawkiem odbywają się w jego poemacie „Sobótka” góralskie obrzędy nocy świętojańskiej^[2]. Po raz pierwszy zaś zbadał i naukowo opisał ten stawek prof. B. Halicki^[3].

Jest to jedno z najwyżej położonych jezior beskidzkich. Jest pochodzenia osuwiskowego, zasilane jest wyłącznie wodami opadowymi i wodami z topniejących śniegów. W 1975 miało około 40 m długości, 25 m szerokości, około 1 m głębokości i było największym naturalnego pochodzenia jeziorem Gorców. Obecnie jednak jest już w końcowym stadium zarastania, nazwa staw jest już właściwie historyczna, w istocie bowiem woda pojawia się tutaj tylko po większych opadach i wiosną, w czasie roztopu śniegów. Przez lato zarośnięte jest bujną roślinnością nadwodną z licznym udziałem wełnianek^[1].

Znad jeziorka obszerna panorama widokowa obejmująca cały łańcuch Tatr, Jezioro Czorsztyńskie i Kotlinę Nowotarską. Tak widokowe miejsce pobudzało ludową wyobraźnię i z miejscem tym związane są różne legendy. Według jednej z nich nad stawem pojawiały się czasami topielice, które zwodziły i mamiły ludzi^[1].

Pucołowski Stawek znajduje się w granicach miejscowości Łopuszna w gminie Nowy Targ, powiecie nowotarskim w województwie małopolskim^[4].

Szlaki turystyki pieszej

– czarny z Łopusznej przez polanę Srokówki do skrzyżowania z czerwonym szlakiem przy polanie Rąbaniska. Czas przejścia około 2:20 h, ↓ 1:45 h, różnica wzniesień 490 m^[5].

– zielona ścieżka dydaktyczna „z Łopusznej na Jankówki”. Rozpoczyna się przy Chłapkowej Polanie i prowadzi doliną Chłapkowego Potoku i zboczami Wyszniej przez polanę Jankówki na polanę Srokówki.

Przypisy

1. M.M. Cieszkowski M.M., P.P. Lubieński P.P., Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P.P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8 . Brak numerów stron w książce
2. ZbigniewZ. Kresek ZbigniewZ., Wśród tego ogromu – sam!, „Poznaj Swój Kraj”, 6, 1988, s. 10, ISSN 0832-6151 .
3. JózefJ. Nyka JózefJ., Gorce. Przewodnik, Sport i Turystyka, 1965 . Brak numerów stron w książce
4. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-06] .
5. Gorce. Mapa turystyczna 1: 40 000, wyd. 16, Kraków: Compass, ISBN 978-83-8184-217-4 . Brak numerów stron w książce