Przez miejscową ludność szczyt ten zawsze nazywany był Czarnym Groniem. Nazwa Potrójna jest wynikiem pomyłki austriackich kartografów z lat 80. XIX wieku. Pochodzi ona stąd, że na szczytowej polanie jest część przysiółka Hatale należącego do osiedla Potrójna w miejscowości Rzyki i nazwa osiedla przeniesiona została na nazwę góry. Na austriackich mapach miała nazwę Potrójno i wysokość 884 m, w późniejszych polskich mapach poprawiono nazwę na Potrójna, poniżej zaś tej nazwy umieszczono napis Czarny Groń, nie wiadomo jednak co ona oznacza[4].
Na mapie Geoportalu bazującej na państwowym rejestrze nazw geograficznych niższy, południowy wierzchołek nie ma nazwy, wyższy, północny (887 m) ma nazwę Praciaki, zaś nazwę Czarny Groń nadano jego północno-wschodniemu grzbietowi[2][1]. Na mapie Compassu wierzchołek południowy ma podwójną nazwę Potrójna i Czarny Groń, północno-wschodni grzbiet wyższego wierzchołka to również Czarny Groń[3].
Opis szczytu
Obydwa wierzchołki są zwornikami dla trzech grzbietów. Niższy znajduje się nad doliną Kocierki w głównym grzbiecie Beskidu Małego. Na północ odbiega od niego krótki grzbiet do wierzchołka wyższego, ten zaś rozgałęzia się na dwa grzbiety; północno-zachodni grzbiet Jawornicy i północno-wschodni grzbiet Czarnego Gronia. Potrójna wznosi się nad dolinami trzech potoków: Kocierką, Bolęcinką i źródłowym ciekiem Wieprzówki[1].
Na wierzchołkach Potrójnej krzyżują się cztery szlaki turystyczne. Tuż pod szczytem, na stokach opadających do doliny Wieprzówki znajduje się prywatne schronisko turystyczne „Chatka na Potrójnej”[5].
Potrójna jest odwiedzana nie tylko przez turystów, ale również przez paralotniarzy. Na północno-wschodnim stoku znajduje się startowisko paralotniowe wykorzystywane przez okolicznych paralotniarzy. Przy górze możliwe jest wykonywanie lotów zarówno żaglowych, jak i wykorzystujących wypracowane w dolinie prądy termiczne.
↑AleksyA.SiemionowAleksyA., Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 363, 364.