Połać dachowa – górna powierzchnia dachu, płaska lub w przybliżeniu płaska[1][2]. Linie ograniczające połacie w zależności od ich umiejscowienia to:
okap – najniższa, najczęściej pozioma krawędź połaci, do której przymocowuje się rynny;
kalenica (grzbiet) – górna krawędź połaci na przecięciu dwóch połaci dachowych;
krawędź szczytowa – górna, bądź boczna krawędź połaci na przecięciu połaci ze ścianą szczytową, która może wychodzić nad dach, albo jest nim przykryta;
naroże – skośna krawędź wypukła na przecięciu dwóch połaci;
kosz – krawędź wklęsła na przecięciu dwóch połaci (linia koszowa), spływa do niej woda z połaci, przez co musi być nachylona[1].
Nachylenie połaci dachowej uzależnione jest od miejscowych warunków klimatycznych[1].
