Pierwszy rząd Romana Prodiego – rząd Republiki Włoskiej funkcjonujący od 17 maja 1996 do 21 października 1998.
Gabinet został ukonstytuowany po zwycięstwie centrolewicowej (skupiającej głównie postkomunistów, lewicowych chadeków i liberałów) koalicji Drzewo Oliwne w przedterminowych wyborach parlamentarnych do Izby Deputowanych i Senatu XIII kadencji.
W skład rządu (poza wysuniętym przez Ulivo bezpartyjnym premierem) wchodziło 17 ministrów resortowych (jeden w randze wicepremiera) i początkowo 3, a następnie 4 ministrów bez teki.
Najwięcej ministrów rekomendowała postkomunistyczna Demokratyczna Partia Lewicy (PSD), przekształcona w 1998 w partię Demokraci Lewicy (DS). Swoich przedstawicieli do rządu wprowadziły też Włoska Partia Ludowa (PPI), Odnowienie Włoskie (RI), Federacja Zielonych (Verdi), Sinistra Repubblicana (SR), Unia Demokratyczna (UD), na bazie której w 1998 powstała partia Demokraci. Koalicję wspierały także liczne mniejsze ugrupowania, których działacze objęli stanowiska podsekretarzy stanu.
W parlamencie rząd korzystał ponadto z głosów Odrodzenia Komunistycznego. Wycofanie się jesienią 1998 RC z popierania gabinetu doprowadziło do utraty większości parlamentarnej, a w konsekwencji dymisji Romana Prodiego i utworzeniu nowego rządu z pierwszym w powojennej historii Włoch postkomunistą na czele.
Skład rządu
funkcja
|
minister
|
partia
|
okres urzędowania
|
od
|
do
|
premier
|
Romano Prodi
|
bezpartyjny
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
wicepremier, minister kultury
|
Walter Veltroni
|
PDS
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister spraw zagranicznych
|
Lamberto Dini
|
RI
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister spraw wewnętrznych
|
Giorgio Napolitano
|
PDS
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister sprawiedliwości
|
Giovanni Maria Flick
|
bezpartyjny
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister skarbu, budżetu i planowania gospodarczego[1]
|
Carlo Azeglio Ciampi
|
bezpartyjny
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister finansów
|
Vincenzo Visco
|
PDS
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister obrony
|
Beniamino Andreatta
|
PPI
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister edukacji, szkolnictwa wyższego, nauki i technologii
|
Luigi Berlinguer
|
PDS
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister robót publicznych
|
Antonio Di Pietro
|
bezpartyjny
|
17 maja 1996
|
20 listopada 1996
|
Paolo Costa
|
bezpartyjny
|
20 listopada 1996
|
21 października 1998
|
minister polityki rolnej[2]
|
Michele Pinto
|
PPI
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister transportu
|
Claudio Burlando
|
PDS
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister poczty i telekomunikacji
|
Antonio Maccanico
|
UD
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister przemysłu, handlu i turystyki
|
Pier Luigi Bersani
|
PDS
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister pracy i ochrony socjalnej
|
Tiziano Treu
|
RI
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister handlu zagranicznego
|
Augusto Fantozzi
|
RI
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister zdrowia
|
Rosy Bindi
|
PPI
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister środowiska
|
Edo Ronchi
|
Verdi
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister ds. administracji publicznej i stosunków regionalnych
|
Franco Bassanini
|
PDS
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister ds. równouprawnienia
|
Anna Finocchiaro
|
PDS
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
minister ds. kontaktów z parlamentem
|
Giorgio Bogi
|
SR
|
14 marca 1997
|
21 października 1998
|
minister ds. solidarności społecznej
|
Livia Turco
|
PDS
|
17 maja 1996
|
21 października 1998
|
Przypisy
- ↑ Do 31 grudnia 1997 dwa odrębne ministerstwa.
- ↑ Do 5 czerwca 1997 minister zasobów rolnych, żywnościowych i leśnych.
Bibliografia
W dniu powstania |
|
---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
---|