Massimo D’Alema
Pierwszy rząd Massima D’Alemy – rząd Republiki Włoskiej funkcjonujący od 21 października 1998 do 22 grudnia 1999.
Gabinet został ukonstytuowany po kryzysie parlamentarnym w wielopartyjnej koalicji ugrupowań lewicowych i centrowych, który doprowadził do wycofania swojego poparcia przez jedną z partii i związanej z tym dymisji premiera Romano Prodiego . Na czele rządu stanął postkomunista i lider Demokratów Lewicy , Massimo D’Alema , a sformowana przez niego Rada Ministrów uzyskała wotum zaufania w Izbie Deputowanych i Senacie XIII kadencji.
W skład rządu (poza premierem ) wszedł jeden wicepremier, 18 ministrów resortowych i 7 ministrów bez teki.
Najwięcej ministrów rekomendowały takie partie, jak Demokraci Lewicy (DS), Włoska Partia Ludowa (PPI) i Unia Demokratyczna na rzecz Republiki (UDR). Swoich przedstawicieli do rządu wprowadziły też Partia Komunistów Włoskich (PdCI), Federacja Zielonych (Verdi ), Włoscy Demokratyczni Socjaliści (SDI) i Odnowienie Włoskie (RI), a także stronnicy poprzedniego premiera (zorganizowani w ramach partii Demokraci ).
Rząd ten funkcjonował przez ponad rok. 18 grudnia 1999 Massimo D’Alema podał się do dymisji, cztery dni później dokonał renegocjacji porozumień koalicyjnych, konstruując w efekcie swój drugi gabinet.
Skład rządu
funkcja
minister
partia
okres urzędowania
od
do
premier
Massimo D’Alema
DS
21 października 1998
22 grudnia 1999
wicepremier
Sergio Mattarella
PPI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister spraw zagranicznych
Lamberto Dini
RI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister spraw wewnętrznych
Rosa Russo Iervolino
PPI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister sprawiedliwości
Oliviero Diliberto
PdCI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister skarbu, budżetu i planowania gospodarczego
Carlo Azeglio Ciampi
bezpartyjny
21 października 1998
13 maja 1999
Giuliano Amato
bezpartyjny
13 maja 1999
22 grudnia 1999
minister finansów
Vincenzo Visco
DS
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister obrony
Carlo Scognamiglio
UDR
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister edukacji
Luigi Berlinguer
DS
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister robót publicznych
Enrico Luigi Micheli
PPI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister polityki rolnej i leśnej[1]
Paolo De Castro
Dem.
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister transportu
Tiziano Treu
RI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister łączności
Salvatore Cardinale
UDR
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister przemysłu, handlu i turystyki
Pier Luigi Bersani
DS
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister pracy i ochrony socjalnej
Antonio Bassolino
DS
21 października 1998
21 czerwca 1999
Cesare Salvi
DS
21 czerwca 1999
22 grudnia 1999
minister handlu zagranicznego
Piero Fassino
DS
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister zdrowia
Rosy Bindi
PPI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister kultury
Giovanna Melandri
DS
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister środowiska
Edo Ronchi
Verdi
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister szkolnictwa wyższego, nauki i technologii
Ortensio Zecchino
PPI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister ds. stosunków regionalnych
Katia Bellillo
PdCI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister ds. administracji publicznej
Angelo Piazza
SDI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister ds. równouprawnienia
Laura Balbo
Verdi
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister ds. polityki wspólnotowej
Enrico Letta
PPI
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister ds. kontaktów z parlamentem
Gian Guido Folloni
UDR
21 października 1998
22 grudnia 1999
minister ds. reform instytucjonalnych
Giuliano Amato
bezpartyjny
21 października 1998
13 maja 1999
Antonio Maccanico
Dem.
21 czerwca 1999
22 grudnia 1999
minister ds. solidarności społecznej
Livia Turco
DS
21 października 1998
22 grudnia 1999
Przypisy
↑ Do 14 września 1999 minister polityki rolnej.
Bibliografia
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu