Ngolo urodził się w Etoro, położonym w dystrykcie Gamboma w departamencie Plateaux[2]. Jako nastolatek działał w Union de la jeunesse socialiste congolaise, młodzieżówce PCT[4]. Uczęszczał na Université Marien Ngouabi w Brazzaville[4], gdzie studiował filozofię, następnie kontynuował studia w Reims[4]. Po powrocie do Konga pracował jako nauczyciel filozofii w szkole średniej[4].
Kariera polityczna
Wiaczesław Wołodin i przewodniczący Senatu parlamentu Republiki Konga Pierre Ngolo.
Rząd przejściowy
Ngolo był jednym z 75 członków Conseil National de Transition (Narodowej Rady Tymczasowej), która w latach 1998–2002 pełniła funkcję tymczasowego parlamentu, został wyznaczony na jej pierwszego sekretarza[5].
Zgromadzenie Narodowe
Wybory parlamentarne w 2002 roku
W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2002 roku, jako kandydat PCT w okręgu wyborczym Ongogni, został wybrany do Zgromadzenia Narodowego[6], zdobywając 99,69% głosów[6]. 10 sierpnia 2002 roku został wybrany na sekretarza generalnego Zgromadzenia Narodowego[7]. Ngolo był delegatem na 27. konferencję Union des Parlements Africains, która odbyła się w Algierze w listopadzie 2004 roku[8].
Wybory parlamentarne w 2007 roku
W wyborach parlamentarnych w 2007 roku Ngolo startował jako kandydat PCT w okręgu Ouenzé[9]. Uzyskał reelekcję w pierwszej turze, zdobywając 54,30% głosów[10]. 4 września został ponownie wybrany na sekretarza generalnego Zgromadzenia Narodowego[2].
W wyborach parlamentarnych w 2012 roku uzyskał reelekcję, ale nie został ponownie wybrany na stanowisko sekretarza generalnego Zgromadzenia Narodowego[12], jego funkcję objął Liranga Valère Gabriel Etéka-Yémet[12].
Kongijska Partia Pracy
Na początku 2011 roku Ngolo został wyznaczony na sprawozdawcę komitetu przygotowawczego szóstego nadzwyczajnego kongresu PCT[13][14]. Na szóstym nadzwyczajnym kongresie w Brazzaville, Ngolo został wybrany na Sekretarza Generalnego PCT[15][16][17][18]. Stanowisko oficjalnie objął 25 sierpnia 2011 roku[19]. W wyborach w 2012 roku, pod przewodnictwem Ngolo, PCT, po raz pierwszy od czasu wprowadzenia systemu wielopartyjnego, zdobyła większość parlamentarną[4].
Senat
25 kwietnia 2017 roku potwierdził, że będzie się ubiegać o reelekcję do Zgromadzenia Narodowego[20], PCT jednak nie zdecydowała się na jego nominację[21][22]. Został natomiast nominowany do ubiegania się o mandat senatora. W wyborach pośrednich w 2017 roku uzyskał 86 głosów, tym samym uzyskując mandat do Senatu[23]. 12 sierpnia 2017 roku został wybrany na stanowisko przewodniczącego Senatu[3].