Pico Polaco – (dosł. Szczyt Polski) szczyt w należącym do Andów łańcuchu górskim Cordillera de la Ramada, znajdujący się na terytorium Argentyny. Wznosi się na wysokość 6050 m n.p.m.
Szczyt został odkryty w 1934 r. przez uczestników pierwszej polskiej wyprawy andyjskiej. Polacy podjęli próbę jego zdobycia, jednak pogorszenie warunków pogodowych zmusiło ich do wycofania się[1], a szczyt pozostał niezdobyty do 1958 r.[2][3] Uczestnicy wyprawy oznaczyli wierzchołek jako „N”; nazwa Pico Polaco została nadana przez Argentyńczyków w okresie późniejszym, w uznaniu dla osiągnięć polskiej ekspedycji[4]. Szczyt zdobyto w 1958 roku[5].
Przypisy
- ↑ S.W.S.W. Daszyński S.W.S.W., A Polish Expedition to the High Andes, „The Geographical Journal”, 84 (3), wrzesień 1934, s. 220-221 .
- ↑ Pico Polaco : Climbing, Hiking & Mountaineering : SummitPost [online], www.summitpost.org [dostęp 2017-02-09] .
- ↑ The American Alpine Journal, American Alpine Club, 1962, s. 443 [dostęp 2023-08-10] (ang.).
- ↑ Wiktor Ostrowski, Wyżej niż kondory, Wydawnictwo Sport i Turystyka 1977, s. 5
- ↑ Antonio BeorchiaA.B. Nigris Antonio BeorchiaA.B., Primera Ascensión al Pico Polaco en 1958 [online], Centro Cultural Argentino de Montaña [dostęp 2019-03-12] (hiszp.).
