Tradycyjna receptura dopuszcza użycie wody, mąki i soli[2], jaja stosuje się w niektórych lokalnych wariantach. Makaron produkuje się wyłącznie ręcznie techniką appiciare, czyli ręcznego wyrabiania ciasta przez wyciąganie go między palcami w celu uzyskania długiej nitki.
Przepisy
Klasyczne przyprawy toskańskiej tradycji z makaronem pici to dodatki:
sos aglione (sos pomidorowo-cebulowy z lokalnej odmiany cebuli)[2],
"alle criciole" (doprawione okruchami toskańskiego chleba smażonego w oliwie z oliwek)[5]
Warianty
W rejonie Montalcino pici nazywane jest pinci, a zwykłą mąkę pszenną zastępuje się gruboziarnistą mąką, mieloną tradycyjną metodą na żarnach[6].
W Anghiari, w prowincji Arezzo, makaron ten nosi nazwę bringoli. W niektórych obszarach górnego biegu Arno wytwarza się lunghetti, które są podobne do pici, lecz używa się do jego produkcji jaja, a makaron kształtuje się na stolnicy (zamiast między palcami)[6].
↑ abGiovanni Righi Parenti,: Giovanni Righi Parenti, La cucina toscana, in La cucina regionale italiana, Toscana. Newton & Compton, 1995, s. 259-260. ISBN 88-541-0134-6.
