Petrus de Cruce, Pierre de la Croix[1] – francuski kompozytor i teoretyk muzyki, działający na przełomie XIII i XIV wieku[1].
Życiorys
Pochodził z rodziny patrycjuszowskiej, związany był z ośrodkiem w Amiens, gdzie prawdopodobnie także się urodził[1]. Przypuszczalnie między 1260 a 1290 rokiem studiował na Uniwersytecie Paryskim, uzyskując tytuł magistra[1]. W 1298 roku przebywał na dworze królewskim w Paryżu, następnie w latach 1301–1302 na dworze biskupa Amiens Guillaume’a de Mâcon[1].
Twórczość
Komponował głównie 3-głosowe motety wielotekstowe, w których występuje nieozdobiony tenor w długich wartościach rytmicznych, zbliżony do niego motetus i swobodne rytmiczne triplum[1]. Przypisywane jest mu autorstwo rymowanego oficjum o Ludwiku IX Świętym[1]. Był autorem napisanego w Amiens traktatu Tractatus de tonis, który stanowi ważne ogniwo w rozwoju notacji menzuralnej[1][2]. Wprowadził podział brevis na 2-3 semibreves, jako pierwszy zastosował też punctus divisionis do oddzielenia grup semibreves[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 79. ISBN 978-83-224-0837-7.
- ↑ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2781. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 682. ISBN 978-83-01-13410-5.
Linki zewnętrzne
